გამოდის 1998 წლიდან
სტატიები
2012-11-26
გა­ი­გე მე­ტი არა­მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი კულ­ტუ­რუ­ლი მემ­კ­ვიდ­რე­ო­ბის შე­სა­ხებ
2003 წელს გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი ერე­ბის გა­ნათ­ლე­ბის, მეც­ნი­ე­რე­ბი­სა და კულ­ტუ­რის ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ამ (unesco), გე­ნე­რა­ლუ­რი კონ­ფე­რენ­ცი­ის 32-ე სე­სი­ა­ზე მი­ი­ღო „არა­მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი კულ­ტუ­რუ­ლი მემ­კ­ვიდ­რე­ო­ბის დაც­ვის“ კონ­ვენ­ცია. კონ­ვენ­ცი­ის მი­ზა­ნია ცოცხა­ლი, ზე­პი­რი ტრა­დი­ცი­ის გა­დარ­ჩე­ნის გზით მსოფ­ლი­ოს კულ­ტუ­რუ­ლი მრა­ვალ­ფე­როვ­ნე­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა. დღე­ი­სათ­ვის მსოფ­ლი­ოს 140-ზე მე­ტი ქვე­ყა­ნა მი­ერ­თე­ბუ­ლია აღ­ნიშ­ნულ კონ­ვენ­ცი­ას და აქ­ტი­უ­რად თა­ნამ­შ­რომ­ლობს ამ სა­ერ­თა­შო­რი­სო ველ­ში.
კონ­ვენ­ცი­ის მი­ღე­ბას წინ უძღო­და 2001 წლის 18 მა­ისს, მსოფ­ლი­ოს 19 უმ­ნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნეს ნი­მუშს შო­რის, კა­ცობ­რი­ო­ბის არა­მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი კულ­ტუ­რუ­ლი მემ­კ­ვიდ­რე­ო­ბის ხელ­თუქ­მ­ნელ შე­დევ­რად ქარ­თუ­ლი ტრა­დი­ცი­უ­ლი მრა­ვალ­ხ­მი­ა­ნო­ბის გა­მოცხა­დე­ბა. 
2007 წელს სა­ქარ­თ­ვე­ლო მი­უ­ერ­თ­და აღ­ნიშ­ნულ კონ­ვენ­ცი­ას. რაც გუ­ლის­ხ­მობს არა­მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი კულ­ტუ­რუ­ლი მემ­კ­ვიდ­რე­ო­ბის სი­ცოცხ­ლი­სუ­ნა­რი­ა­ნო­ბის უზ­რუნ­ველ­ყო­ფის მიზ­ნით, მის იდენ­ტი­ფი­კა­ცი­ას, დო­კუ­მენ­ტი­რე­ბას, კვლე­ვას, შე­ნახ­ვას, დაც­ვას, პო­პუ­ლა­რი­ზა­ცი­ას, უმ­თავ­რე­სად ფორ­მა­ლუ­რი და არა­ფორ­მა­ლუ­რი გა­ნათ­ლე­ბის მეშ­ვე­ო­ბით ახალ­გაზ­რ­და თა­ო­ბი­სათ­ვის მის გა­და­ცე­მას, აგ­რეთ­ვე არა­მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი კულ­ტუ­რუ­ლი მემ­კ­ვიდ­რე­ო­ბის სხვა­დას­ხ­ვა ას­პექ­ტის აღორ­ძი­ნე­ბას.
ვრცლად>>>
2012-11-26
განათლებისა და მეცნიერების ახალი მინისტრი — რას ელიან დირექტორები
ქვე­ყა­ნა­ში გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ცე­სე­ბი, ბუ­ნებ­რი­ვია, ყვე­ლა სფე­რო­ზე აისა­ხე­ბა. სა­ზო­გა­დო­ე­ბა ახა­ლი მთავ­რო­ბის მო­ლო­დინ­შია, რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, ჩვენ გა­ნათ­ლე­ბის სფე­როს შე­ვე­ხე­ბით. მი­ნის­ტ­რის კან­დი­და­ტუ­რა უკ­ვე და­სა­ხელ­და. მკითხ­ვე­ლის­თ­ვის, ალბათ, სა­ინ­ტე­რე­სო იქ­ნე­ბა, რა მო­ლო­დი­ნი აქვთ გა­ნათ­ლე­ბის სფე­როს მუ­შა­კებს.
რა კრი­ტე­რი­უ­მებს უნ­და აკა­მა­ყო­ფი­ლებ­დეს გა­ნათ­ლე­ბი­სა და მეც­ნი­ე­რე­ბის მი­ნის­ტ­რი, რო­გო­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა უნ­და იყოს გა­ნათ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტ­რო­სა და სა­ჯა­რო და კერ­ძო სკო­ლებს შო­რის — რო­გო­რი უნ­და იყოს სკო­ლე­ბის და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის ხა­რის­ხი, რა ცვლი­ლე­ბე­ბია სა­სურ­ვე­ლი და რი­სი შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა მი­აჩ­ნი­ათ გა­მარ­თ­ლე­ბუ­ლად უკ­ვე გა­ტა­რე­ბუ­ლი რე­ფორ­მი­დან — ამ კითხ­ვე­ბით მივ­მარ­თეთ სკო­ლის დი­რექ­ტო­რებს. გთა­ვა­ზობთ მათ მო­საზ­რე­ბებს: 
ვრცლად>>>
2012-10-25
ქარ­თ­ველ რო­მან­ტი­კოს­თა ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი პორ­ტ­რე­ტე­ბი
ალექ­სან­დ­რე ჭავ­ჭა­ვა­ძე
„ალექ­სან­დ­რე ჭავ­ჭა­ვა­ძე­ზე ფხიზ­ლად მსჯე­ლო­ბა გრძნო­ბა­თა და­უხ­მა­რებ­ლად შე­უძ­ლე­ბე­ლია, წერ­და იოსებ გრი­შაშ­ვი­ლი, — იგი იყო დი­დი გრძნო­ბის მომ­ღე­რა­ლი, უხ­ვი, ლა­ღი, ჭარ­ბი, გულ­დოვ­ლა­თი­ა­ნი. მი­სი ლექ­სის ჯა­ვა­რი — ეს არის გრძნო­ბა“ (ჭავ­ჭა­ვა­ძე 1940; VII).
გა­ვა­დევ­ნოთ თვა­ლი ამ გრძნო­ბა­მო­ძა­ლე­ბუ­ლი პო­ე­ტის ბი­ოგ­რა­ფი­ას, ორი სა­უ­კუ­ნის მიღ­მა რომ იწყე­ბა, იმ­დ­რო­ინ­დე­ლი სა­ქარ­თ­ვე­ლოს სვე-ბედს რომ ირეკ­ლავს და ასე­რი­გად ბევრს გვე­უბ­ნე­ბა ჩვენს წარ­სულ­ზეც და ჩვენს ხა­სი­ათ­ზეც.
მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ალექ­სან­დ­რე ვა­ჟი იყო გარ­სე­ვან ჭავ­ჭა­ვა­ძი­სა, — რუ­სეთ­ში  ქართლ-კა­ხე­თის სა­მე­ფოს ელ­ჩის, 1783 წელს გე­ორ­გი­ევ­ს­კ­ში და­დე­ბუ­ლი ტრაქ­ტა­ტის თა­ნაავ­ტო­რი­სა და ხე­ლის­მომ­წე­რის, მე­გობ­რე­ბი გარ­სე­ვანს „პა­ტა­რა კა­ხის მარ­ჯ­ვე­ნა ხელს“ უწო­დებ­დ­ნენ, ხო­ლო მტრე­ბი გეს­ლი­ა­ნად ამ­ბობ­დ­ნენ, რომ „გარ­სე­ვან­მა სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ერ­თა­დერ­თი ვა­ჟი შეს­ძი­ნა და სა­მა­გი­ე­როდ და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბა კი და­ა­კარ­გ­ვი­ნაო“. ...... გრიგოლ ორბელიანი
იყო დრო, რო­დე­საც ქარ­თულ სუფ­რა­ზე რო­მე­ლი­მე სტუ­მარ­თა­გა­ნი აუცი­ლებ­ლად ჩა­მო­ი­ღებ­და კედ­ლი­დან ბან­ტი­ან გი­ტა­რას და ­ქა­ლა­ქურ ჰან­გ­ზე წა­იმ­ღე­რებ­და:
გინდ მე­ძი­ნოს, მა­ინც სულ­ში მი­ზი­ხარ,
თვალთ ავა­ხელ, ზედ წამ­წამ­ზედ მი­ზი­ხარ!
ათი გზა მაქვს, ათი­ვე შენ­ს­კენ მო­დის!
ფიქ­რე­ბი მაქვს, წინ შე­ნი სა­ხე მო­დის!
(ორ­ბე­ლი­ა­ნი 1959: 65)
დღეს, იმავ სუფ­რა­ზე, შე­საძ­ლოა ბევ­რ­მა არც კი იცო­დეს, რომ ეს მუ­ხამ­ბა­ზი გრი­გოლ ორ­ბე­ლი­ანს ეკუთვ­ნის. იმ გრი­გოლ ორ­ბე­ლი­ანს, რომ­ლის კო­ლო­რი­ტუ­ლი ფი­გუ­რის გა­რე­შე წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია XIX სა­უ­კუ­ნის ქარ­თუ­ლი სი­ნამ­დ­ვი­ლე.
იგი ამ სა­უ­კუ­ნის გა­რიჟ­რაჟ­ზე და­ი­ბა­და, 1804 წელს და უკ­ვე თა­ვი­სი წარ­მო­მავ­ლო­ბით იწ­ვევ­და გა­რე­შე­მო­თა რიდ­სა და ინ­ტე­რესს: გრი­გო­ლის მა­მა — დი­მიტ­რი (იგი­ვე ზუ­რაბ) ორ­ბე­ლი­ა­ნი, — დი­დი ყაფ­ლან ორ­ბე­ლის­შ­ვი­ლის (სულ­ხან-სა­ბას პა­პის) შთა­მო­მა­ვა­ლი იყო, უკა­ნას­კ­ნელ ქარ­თ­ველ მე­ფე­თა კარ­ზე ნამ­სა­ხუ­რე­ვი, ხო­ლო დე­და — ხო­რე­შა­ნი — ასუ­ლი გახ­ლ­დათ მე­ფე ერეკ­ლეს შვი­ლიშ­ვი­ლის — ელე­ნე­სი......
ვრცლად>>>
2012-10-25
ხევსურეთის სიძველეთა არქივიდან
„ფი­ზი­კუ­რად ხევ­სუ­რი ჯან­სა­ღია და მა­გა­რი. ამას­თა­ნა­ვე ის ამ­ტა­ნია და გამ­რ­ჯე. ხევ­სუ­რი სა­შუ­ა­ლო ტა­ნი­საა, მხარ­ბე­ჭი­ა­ნი და კუნ­თებ­მა­გა­რი. სა­ხით ის გა­რუ­ჯუ­ლია და პირ­მ­რ­გ­ვა­ლი. ცხვი­რი ხევ­სურს სწო­რი მოყ­ვა­ნი­ლო­ბი­სა აქვს, თვა­ლე­ბი დი­დი და ლურ­ჯი. ქცე­ვა­ში დინ­ჯია, მოქ­მე­დე­ბა­ში კი მარ­დი. გუ­ლა­დო­ბა და გამ­ბე­და­ო­ბა ხევ­სურს არ აკ­ლია და თა­ვის პი­როვ­ნე­ბის და­სა­ცა­ვად თავ­გან­წირ­ვამ­დის მი­დის (იცი­ან სის­ხ­ლის აღე­ბა). გულ­ზ­ვი­ა­დი და თავ­მოყ­ვა­რე ხევ­სუ­რი ზნე­ობ­რივ შე­უ­რაცხ­ყო­ფა­სა და ფი­ზი­კურ სი­მა­ხინ­ჯეს ვერ იტანს და თვით­მ­კ­ვ­ლე­ლო­ბა­საც სჩა­დის. ცო­ტა­ო­დენს წყე­ნა­საც არა­ვის და­უთ­მო­ბენ და არა­ვის არ და­ებ­რიყ­ვე­ბი­ან. და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბა მათ ძლი­ერ უყ­ვართ. უცხოს­თან ხევ­სუ­რი ამა­ყია, მას ხევ­სუ­რო­ბით თა­ვი მო­აქვს, უცხო­უ­რი არ მოს­წონს და მას არც ბა­ძავს. ამას­თა­ნა­ვე ხევ­სუ­რი ფრთხი­ლია და ჭკვი­ა­ნი. ის ადა­მი­ანს ძნე­ლად თუ და­ენ­დო­ბა, მაგ­რამ დან­დო­ბილს ხევ­სუ­რი სა­მა­რემ­დის ჩაჰ­ყ­ვე­ბა და არ უღა­ლა­ტებს. ხევ­სუ­რის ქა­ლი ტა­ნით ჯმუ­ხია და ქცე­ვით დინ­ჯი, მას ქა­ლუ­რი სი­ნა­ზე აკ­ლია და მა­მა­კა­ცუ­რი იერი გა­დაკ­რავს. ხევ­სურ ქალ­საც ახა­სი­ა­თებს სი­მარ­დე და გუ­ლა­დო­ბა. მაგ­რამ შრო­მი­სა და მძი­მე სო­ცი­ა­ლუ­რი პი­რო­ბე­ბის გა­მო ხევ­სურ ქალს სევ­დი­ა­ნი და მო­ღუ­შუ­ლი გა­მო­მეტყ­ვე­ლე­ბა აქვს. მრუ­შო­ბა და გარ­ყ­ვ­ნი­ლე­ბა ხევ­სურს ეჯავ­რე­ბა და მას აქ ად­გი­ლი არა აქვს.“  —  ასე ახა­სი­ა­თებს ხევ­სუ­რებს ვა­ხუშ­ტი ბაგ­რა­ტი­ო­ნი.
ვრცლად>>>
2012-10-25
სა­ხის­მეტყ­ვე­ლე­ბი­თი გან­მარ­ტე­ბა­ნი სულ­ხან-სა­ბა ორ­ბე­ლი­ა­ნის „სიტყ­ვის კო­ნა­ში“
სიტყ­ვის პო­ტენ­ცია ყვე­ლა­ზე მე­ტად გან­სა­ხოვ­ნე­ბა­ში ანუ სა­ხის­მეტყ­ვე­ლე­ბა­ში ვლინ­დე­ბა. სიტყ­ვის სა­ხის­მეტყ­ვე­ლე­ბი­თი პო­ტენ­ცია მო­ცე­მუ­ლია ენა­ში, ვი­თარ­ცა სის­ტე­მა­ში. ამ აზ­რით ვამ­ბობთ, რომ ენა­ში მო­ცე­მუ­ლია არა მხო­ლოდ ის, რაც იყო და არის, არა­მედ ისიც, რაც მო­მა­ვალ­ში გა­მოვ­ლინ­დე­ბა.
ზო­გა­დად ეს სა­ერ­თოა ყო­ვე­ლი ენი­სათ­ვის, მაგ­რამ სხვა­დას­ხ­ვა ენა­ში ეს კონ­კ­რე­ტუ­ლი სხვა­დას­ხ­ვა­ო­ბით ხდე­ბა. მე­ტად­რე, გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბა­ნი თავს იჩენს სხვა­დას­ხ­ვა ავ­ტორ­თან. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, ყვე­ლას­თ­ვის სა­ერ­თოა ენის გან­სა­ხოვ­ნე­ბი­თი პო­ტენ­ცი­ა­ლი.
ჰუმ­ბოლ­ტის ცნო­ბილ პრინ­ციპს რო­ლან ბარ­ტი ასე გად­მოს­ცემ­და (რე­ნა­ნის პო­ზი­ცი­ა­თა გან­ხილ­ვი­სას):
„ენა მის­გან წარ­მო­შო­ბილ შეტყო­ბი­ნე­ბა­ზე არ და­იყ­ვა­ნე­ბა, მას შე­უძ­ლია ეს შეტყო­ბი­ნე­ბა გა­ნი­ცა­დოს და, არ­ც­თუ იშ­ვი­ა­თად, ჩვე­ნამ­დე მო­ი­ტა­ნოს სრუ­ლი­ად გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი მრის­ხა­ნე ხმი­ა­ნო­ბა, ვიდ­რე თვით შეტყო­ბი­ნე­ბის ში­ნა­არ­სია, რა­ღაც ისე­თი, რო­მე­ლიც თით­ქოს, ცნო­ბი­ე­რე­ბა­ზე მაღ­ლა ლაგ­დე­ბა, სუ­ბი­ექ­ტის რა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი ხმის ზე­მოთ, — მბრძა­ნებ­ლუ­რი, და­ჟი­ნე­ბუ­ლი, და­უნ­დო­ბე­ლი ხმა თა­ვად სტრუქ­ტუ­რი­სა, ხმა, რო­მე­ლიც გვა­რე­ო­ბი­თი კა­ტე­გო­რი­ით იწყებს ამეტყ­ვე­ლე­ბას“ (რ. ბარ­ტი, რჩე­უ­ლი შრო­მე­ბი. სე­მი­ო­ტი­კა. პო­ე­ტი­კა. 1989. გვ. 519).
ვრცლად>>>
2012-10-04
კეთილი ფიქრის, კეთილი სიტყვის, კეთილი საქმის საწინდარი
19 სექ­ტემ­ბერს, სა­ქარ­თ­ვე­ლოს პარ­ლა­მენ­ტის ეროვ­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კის სა­კონ­ფე­რენ­ციო დარ­ბაზ­ში, ტრა­დი­ცი­უ­ლი კონ­კურ­სის „ვკითხუ­ლობთ რუს­თა­ველს“ დას­კ­ვ­ნი­თი ტუ­რი გა­ი­მარ­თა.
კონ­კურ­სან­ტებ­მა სა­სურ­ველ ენა­ზე (ქარ­თუ­ლი, ინ­გ­ლი­სუ­რი, ფრან­გუ­ლი, სომ­ხუ­რი) წარ­მო­ად­გი­ნეს შერ­ჩე­უ­ლი ეპი­ზო­დე­ბი, მი­ნი-ელექ­ტ­რო­ნუ­ლი პრო­ექ­ტე­ბი პო­ე­მის შე­სა­ხებ. კონ­კურ­სან­ტებ­მა სა­ქარ­თ­ვე­ლოს პარ­ლა­მენ­ტის ეროვ­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კის იშ­ვი­ათ წიგ­ნ­თა გან­ყო­ფი­ლე­ბის მი­ერ მომ­ზა­დე­ბულ ვიქ­ტო­რი­ნა­ში მი­ი­ღეს მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა. აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია, რომ კონ­კურ­ს­ში „ვკითხუ­ლობთ რუს­თა­ველს“, მოს­წავ­ლე­ებ­თან ერ­თად, მას­წავ­ლებ­ლე­ბიც მო­ნა­წი­ლე­ობ­დ­ნენ. კონ­კურ­სან­ტ­თა შე­ფა­სე­ბი­სას ჟი­უ­რი (თავ­მ­ჯ­დო­მა­რე — გია მურ­ღუ­ლია, წევ­რე­ბი: მი­რი­ან ხო­სი­ტაშ­ვი­ლი, ლა­ლი და­თაშ­ვი­ლი, და­ვით მა­ჭა­ვა­რი­ა­ნი) გან­სა­კუთ­რე­ბულ ყუ­რადღე­ბას უთ­მობ­და მხატ­ვ­რუ­ლი კითხ­ვის ხე­ლოვ­ნე­ბას, პო­ე­მის მოქ­მედ, ცოცხალ სიტყ­ვა­ში გარ­და­სახ­ვას, მარ­თ­ლ­მეტყ­ვე­ლე­ბას — ბგე­რა­თა სწო­რად და გარ­კ­ვე­ვით გა­მოთ­ქ­მას, არა­ქარ­თ­ველ­თა მი­ერ ქარ­თუ­ლი ენის ფლო­ბის უნარს. აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია, რომ წელს კონ­კურ­ს­ში პირ­ვე­ლად მო­ნა­წი­ლე­ობ­დ­ნენ ერევ­ნის სას­წავ­ლო კომ­პ­ლექ­სის „მხი­თარ სე­ბას­ტა­ცის“ (დი­რექ­ტო­რი — აშოტ ბლე­ი­ა­ნი) მოს­წავ­ლე­ე­ბი და მას­წავ­ლებ­ლე­ბი, ასე­ვე ნი­ნოწ­მინ­დის შო­თა რუს­თა­ვე­ლის სა­ხე­ლო­ბის, გან­ძის მე-2 სა­ჯა­რო სკო­ლის (დი­რექ­ტო­რი — სარ­ქის დურ­გა­რი­ა­ნი) არა­ქარ­თ­ვე­ლი მოს­წავ­ლე­ე­ბი.
ვრცლად>>>
2012-10-04
სო­ფელ უდის სკო­ლა — გა­ნათ­ლე­ბის უძ­ვე­ლე­სი კე­რა სამ­ცხე­ში
და­არ­სე­ბი­დან 130 წლის­თა­ვის გა­მო

უდე ერთ-ერ­თი უძ­ვე­ლე­სი და მდი­და­რი წარ­სუ­ლის მქო­ნე სო­ფე­ლია სამ­ხ­რეთ სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში — სამ­ცხე­ში. მო­ძი­ე­ბუ­ლი არ­ქე­ო­ლო­გი­უ­რი მა­სა­ლე­ბით, სოფ­ლის ხან­დაზ­მუ­ლო­ბა გა­ნი­საზღ­ვ­რე­ბა ენე­ო­ლით-ად­რე ბრინ­ჯა­ოს პე­რი­ო­დით. უდეს, მეს­ხე­თის სხვა სოფ­ლე­ბის მსგავ­სად, მო­უხ­და თურ­ქ­თა ბა­ტო­ნო­ბის მძი­მე უღ­ლის ტა­რე­ბა, რომ­ლის­გა­ნაც 1828 წლის ზაფხულ­ში გან­თა­ვი­სუფ­ლ­და. თურ­ქ­თა ხან­გ­რ­ძ­ლი­ვი ბა­ტო­ნო­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, მო­სახ­ლე­ო­ბამ შე­ი­ნარ­ჩუ­ნა ენაც და სარ­წ­მუ­ნო­ე­ბაც. ცნო­ბი­ლი სა­ზო­გა­დო მოღ­ვა­წე ალექ­სან­დ­რე ფრო­ნე­ლი (ყიფ­ში­ძე) ქვაბ­ლი­ა­ნის მხა­რე­ში, ახალ­ცი­ხის შემ­დეგ, ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვან კულ­ტუ­რულ ცენ­ტ­რად უდეს თვლი­და.
სო­ფელ უდე­ში აღ­ზ­რ­დილ მა­მუ­ლიშ­ვილ­თა შო­რის ღირ­სე­უ­ლი ად­გი­ლი უკა­ვია სტე­ფა­ნე აღო­შაშ­ვილს, რო­მელ­მაც ქარ­თუ­ლად თარ­გ­მ­ნა „მოთხ­რო­ბა და­ბა­დე­ბი­სა ძვე­ლი და ახა­ლი აღ­თ­ქ­მი­სა“. სოფ­ლის მკვიდ­რი იყო გრი­გოლ მე­რა­ბიშ­ვი­ლი, რო­მელ­მაც 1834 წელს შე­ად­გი­ნა „ფრან­გუ­ლი ენის თვით­მას­წავ­ლე­ბე­ლი“. მი­სი ნაშ­რო­მი საკ­მა­ოდ გვი­ან, 1899 წელს, გა­მო­ი­ცა ბა­თუმ­ში. მან­ვე შე­ად­გი­ნა „იტა­ლი­ურ-ქარ­თუ­ლი ენის თვით­მას­წავ­ლე­ბე­ლი“. ეთი­ო­პი­ა­ში წლე­ბის მან­ძილ­ზე მოღ­ვა­წე­ობ­და პე­ტერ მე­რა­ბიშ­ვი­ლი, რო­მელ­მაც ადი­სა­ბე­ბა­ში და­აარ­სა აფ­თი­ა­ქი „სა­ქარ­თ­ვე­ლო“.
ვრცლად>>>
2012-05-30
მე ლა­მა­ზი ადა­მი­ა­ნე­ბის ხატ­ვა მიყ­ვარს!
ეს სიტყ­ვე­ბი მე-20 სა­უ­კუ­ნის ქარ­თ­ველ მხატ­ვარს ლა­დო გუ­დი­აშ­ვილს ეკუთ­ვ­ნის. მხატ­ვა­რი მე­მა­ტი­ა­ნე — ასე იხ­სე­ნე­ბენ სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში მას. მკა­ფი­ოდ გა­მო­ხა­ტუ­ლი ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლო­ბა, მხატ­ვ­რულ სა­ხე­თა მდი­და­რი სამ­ყა­რო მი­სი შე­მოქ­მე­დე­ბის წარ­მა­ტე­ბის მი­ზე­ზია. ლა­დო გუ­დი­აშ­ვილ­მა ფუნ­ჯით გა­ა­ცოცხ­ლა ქარ­თუ­ლი ფრეს­კა და ჩუ­ქურ­თ­მა, ქარ­თუ­ლი თქმუ­ლე­ბე­ბი და ზღაპ­რე­ბი, ძვე­ლი თბი­ლი­სის ბო­ჰე­მუ­რი ცხოვ­რე­ბა და ხალ­ხუ­რი სა­ნა­ხა­ო­ბე­ბი, ნი­კო ფი­როს­მა­ნიშ­ვი­ლის შე­მოქ­მე­დე­ბა და ადა­მი­ან­თა ბე­დი, 20-30-იანი წლე­ბის რე­ა­ლუ­რი სი­ნამ­დ­ვი­ლე... ეს ის ძი­რი­თა­დი თე­მე­ბია, რომ­ლებ­საც მხატ­ვ­რის შე­მოქ­მე­დე­ბა­ში მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი ად­გი­ლი უჭი­რავს. მი­სი მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი და მომ­ხიბ­ვ­ლე­ლი ნა­მუ­შევ­რე­ბი ლა­მა­ზი, სათ­ნო, კე­თილ­შო­ბი­ლე­ბი­თა და ამაღ­ლე­ბუ­ლი გრძნო­ბე­ბით სავ­სე პერ­სო­ნა­ჟე­ბით გა­მო­ირ­ჩე­ვა. მხატ­ვარ­მა დროს გა­უს­წ­რო, მის ტი­ლო­ებ­ზე მო­ციმ­ცი­მე მზის სხი­ვე­ბი, წლის ნე­ბის­მი­ერ დროს ათ­ბობს ადა­მი­ანს, მას­ზე ბევრს წე­რენ და სა­უბ­რო­ბენ... დღეს კი, მის შე­სა­ხებ გვი­ამ­ბობს მი­სი შვი­ლი ჩუ­ქურ­თ­მა გუ­დი­აშ­ვი­ლი.
ვრცლად>>>
2012-05-30
ირო­ელ­თა გვა­რის ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი ქრო­ნი­კე­ბი­დან
ძა­ლი­ან ხში­რად ახ­ლო­ბე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის­გან მსმე­ნია, რომ უჭირთ ბავშვებისთვის სა­კითხა­ვი მხატ­ვ­რუ­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რის შერ­ჩე­ვა, არა­და, ეს ხდე­ბა მა­შინ, რო­ცა ქვე­ყა­ნა­ში თით­ქოს „წიგ­ნე­ბის წარ­ღ­ვ­ნაა“. მომ­რავ­ლ­და ენ­ციკ­ლო­პე­დი­ის ტი­პის სქელ­ტა­ნი­ა­ნი ილუს­ტ­რი­რე­ბუ­ლი გა­მო­ცე­მე­ბი ან, სა­უ­კე­თე­სო შემ­თხ­ვე­ვა­ში, ჩვე­ნი მო­ზარ­დე­ბი თარ­გ­მა­ნე­ბის ამა­რა არი­ან დარ­ჩე­ნი­ლი. რამ გა­ნა­პი­რო­ბა სა­ბავ­შ­ვო მწერ­ლო­ბის კრი­ზი­სი, ვერ გეტყ­ვით, მაგ­რამ ფაქ­ტია, დი­დი არ­ჩე­ვა­ნი არ არის. ამ ბო­ლო დროს ყუ­რადღე­ბის ცენ­ტ­რ­ში მო­ექ­ცა მწე­რა­ლი ნა­ტო და­ვი­თაშ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც სრუ­ლი­ად გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი ჟან­რით — ფენ­ტე­ზით — შე­მო­ვი­და ქარ­თულ სა­ბავ­შ­ვო მწერ­ლო­ბა­ში და სულ ცო­ტა ხან­ში სპა­ტიო ად­გი­ლიც კი და­იმ­კ­ვიდ­რა. ნა­ტოს რო­მა­ნებ­მა უკ­ვე ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი პრე­მი­ე­ბიც მო­ი­პო­ვა. ახა­ლი ნი­შა გაჩ­ნ­და მო­ზარ­დ­თათ­ვის — მი­თო­ლო­გი­ით მოთხ­რო­ბი­ლი ირო­ელ­თა გვა­რის ქრო­ნი­კე­ბი, თუმ­ცა სა­მი­ვე რო­მა­ნი — ახა­ლი ირე­ა­ლუ­რი სამ­ყა­რო­თი და ახა­ლი გმი­რე­ბით.
მწე­რა­ლი ტრა­დი­ცი­ას არ ღა­ლა­ტობს და სულ მა­ლე, 25 მა­ისს, 2 სა­ათ­ზე, „წიგ­ნის ფეს­ტი­ვალ­ზე“ უკ­ვე ნაც­ნო­ბი გმი­რი ლი­ლე იროე­ლი კი­დევ ერ­თი ახა­ლი რო­მა­ნით — „ოთხი მხა­რე და ოთხი სვე­ტი“ წარ­დ­გე­ბა ჩვენ წი­ნა­შე. წიგ­ნის წარ­დ­გი­ნე­ბის შემ­დეგ, სა­ღა­მოს 7 სა­ათ­ზე, მკითხ­ველს სა­შუ­ა­ლე­ბა ექ­ნე­ბა, „ლი­გა­მუს­ში“ საყ­ვა­რელ მწე­რალს შეხ­ვ­დეს და რო­მა­ნის გმირ­თან ერ­თად იმოგ­ზა­უ­როს სრუ­ლი­ად ახალ სამ­ყა­რო­ში. ჩვე­ნი გა­ზე­თის მკითხ­ველს კი, ვთა­ვა­ზობთ ინ­ტერ­ვი­უს მწე­რალ ნა­ტო და­ვი­თაშ­ვილ­თან.
ვრცლად>>>
2012-05-10
რო­მან­ტიზ­მის სამ­ყა­რო­ში...
ამ ცო­ტა ხნის წინ პრო­ფე­სორ ზა­ზა აბ­ზი­ა­ნი­ძის რე­დაქ­ტო­რო­ბით გა­მო­ვი­და ქარ­თუ­ლი რო­მან­ტიზ­მი­სად­მი მიძღ­ვ­ნი­ლი სა­მეც­ნი­ე­რო კრე­ბუ­ლი, რო­მე­ლიც უთუ­ოდ მი­იქ­ცევს ჰუ­მა­ნი­ტარ მკითხ­ველ­თა ყუ­რადღე­ბას. ამ კო­ლექ­ტი­უ­რი ნაშ­რო­მისა და სა­კუ­თა­რი სა­მეც­ნი­ე­რო და შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი სი­ახ­ლე­ე­ბის შე­სა­ხებ გვე­სა­უბ­რე­ბა კრე­ბუ­ლის რე­დაქ­ტო­რი ზა­ზა აბ­ზი­ა­ნი­ძე.
ვრცლად>>>
პირველი გვერდი > [2] > [3] > [4] > [5] > [6] > [7] > [8] > [9] > [10] > [11] > [12] > [13] > [14] > [15] > [16] > [17] > [18] > [19] > [20] > [21] > [22] > [23] > [24] > [25] > [26] > [27] > [28] > [29] > [30] > [31] > [32] > [33] > [34] > [35] > [36] > [37] > [38] > [39] > [40] > [41] > [42] > [43] > [44] > [45] > [46] > [47] > [48] > [49] > [50] > [51] > [52] > [53] > [54] > [55] > [56] > [57] > [58] > [59] > [60] > [61]
25-28(942)N