2014-03-20
ოცდამეერთე საუკუნის კალიგრაფიის ქომაგები
ლალი ჯელაძე
2013 წლის 6 ნოემბერს, ხელნაწერთა ეროვნულმა ცენტრმა მეოთხედ გამოაცხადა კალიგრაფიის კონკურსი სახელწოდებით — „ქართული კალიგრაფია“. შესარჩევ ტურში 1200-მდე კალიგრაფმა მიიღო მონაწილეობა კატეგორიაში — VII-IX, X-XII კლასები, სტუდენტები, ზრდასრულები და ემიგრანტები. 198 წარმატებული ფინალისტიდან ჟიურიმ 96 მონაწილე გამოარჩია, რომელთა საზეიმო დაჯილდოების ცერემონიალს, 18 მარტს, პროკრედიტ ბანკის სათავო ოფისმა უმასპინძლა. პრიზიორთა ხელნაწერების გარდა, პროკრედიტ ბანკის სათავო ოფისში სხვა გამორჩეული კონკურსანტების ნამუშევრებიც გამოიფინა. ცხადია, ყველა მათგანი ვერ გახდებოდა ძირითადი პრიზიორი ან ნომინანტი. ამიტომ ხელნაწერთა ეროვნულმა ცენტრმა და პროკრედიტ ბანკმა ამ 96 კონკურსანტისთვის დააწესა მცირე საჩუქრები და სიგელები, რომელსაც ღონისძიების მიმდინარეობისას კონკურსანტები საგანგებოდ მოწყობილ „სიგელის კუთხეში“ იღებდნენ.
საპრიზო ადგილზე გასული კონკურსანტები საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრომ დააჯილდოვა, გარდა ამისა, კონკურსს ძალიან ბევრი ერთგული პარტნიორი ჰყავდა სამთავრობო, არასამთავრობო თუ კერძო სექტორიდან.
„საქართველოში მოღვაწეობის 15 წლის განმავლობაში პროკრედიტ ბანკი მუდამ აქტიურად უჭერდა მხარს კულტურული პროექტების განხორციელებას. მოხარული ვარ, რომ პროკრედიტ ბანკის სათავო ოფისი ასეთ საინტერესო და, რაც მთავარია, მნიშვნელოვან ღონისძიებას მასპინძლობს. საქართველოში ხელნაწერთა შექმნას მრავალსაუკუნოვანი ისტორია აქვს, ამიტომაც თითოეული ჩვენგანის მოვალეობაა, ამ ტრადიციის გაგრძელებას მაქსიმალურად შევუწყოთ ხელი და მომავალი თაობებისთვის შემოვინახოთ“ — განაცხადა პროკრედიტ ბანკის დირექტორმა, ქეთევან ბურდულმა.
ქართულ კალიგრაფიულ სკოლას საუკუნეების ტრადიცია აქვს. ხელით გადაწერილი წიგნი ადრეულ საუკუნეებშივე იქცა კულტურულ და ეროვნულ ფენომენად. საქართველოში თუ მის ფარგლებს გარეთ არსებულ ქართულ სამწიგნობრო კერებში, საუკუნეთა განმავლობაში, ინტენსიურად იქმნებოდა ქართული წიგნი. მონასტრებში მოღვაწე მწიგნობრების შემოქმედებითი ჯგუფები, ქმნიდნენ რა ხელნაწერ წიგნებს, განსაკუთრებული სიფრთხილით ეკიდებოდნენ ქართული ანბანის გრაფიკულ მოხაზულობას, წიგნის შესამკობად გამოყენებულ მოხატულ ასოებსა და სხვა დეკორატიულ ელემენტებს, რომელთა მრავალფეროვნებაში მჟღავნდებოდა ცალკეული წიგნის შემქმნელის ინდივიდუალობა.
ჩვენს რეალობაში ხელით წერის უძველესი მაღალმხატვრული ტრადიცია ნაკლებად ცნობილი და წახალისებულია. დღეს ბევრი ვერ ხვდება, რაში შეიძლება გამოიყენოს დახვეწილი კალიგრაფია, მაშინ როცა, ხელით შესრულებული ნამუშევრები, როგორც ხელოვნების ნიმუშები, საკმაოდ ფასობს მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყანაში.
პროექტის საბოლოო მიზანიც სწორედ ხელნაწერი წიგნის შექმნის კულტურის აღორძინებაა.
„ეს ერთ-ერთი წარმატებული პროექტია, რადგანაც ამ მიმართულების პროექტები ძალიან ცოტაა. ეს არის პროექტი, რომელიც ქართული დამწერლობის, როგორც კულტურული ფენომენის, გაძლიერებას უწყობს ხელს. მნიშვნელოვანია მით უფრო, როცა აქცენტს ქართული კალიგრაფიული კონტურის გაძლიერებაზე ვაკეთებთ, რომელიც თითქოს მივივიწყეთ. სასიხარულოა, რომ კონკურსში მონაწილეთა ფართო სპექტრია წარმოდგენილი — განსხვავებული ასაკის ადამიანები მონაწილეობენ. თითოეული მათგანის მოტივაციაა, უკეთესად გამოიყვანოს ქართული ასოები და წარმოაჩინოს საკუთარი უნარები. მინდა კიდევ ერთხელ ვუსურვო წარმატება მონაწილეებს და დიდი მადლობა გადავუხადო კონკურსის ორგანიზატორებს ასეთი მნიშვნელოვანი და ეროვნული საქმის წამოწყებისთვის. განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრო კი მათი მუდმივი მხარდამჭერი იქნება ანალოგიურ პროექტებში“ — განაცხადა განათლებისა და მეცნიერების მინისტრის მოადგილემ, ლია გიგაურმა.
ბუბა კუდავა, ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრის დირექტორი: „მოგეხსენებათ, ქართულ ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი ქართული ხელნაწერი მემკვიდრეობის ძირითადი საცავია. ჩვენ ძალიან ბევრ საინტერესო პროექტს ვახორციელებთ და ვცდილობთ, ყოველთვის აქტიურები ვიყოთ. თუმცა, თამამად შემიძლია გითხრათ, რომ ეს ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი პროექტია, რომელსაც მეოთხე წელია ვახორციელებთ. არ ვიცი რატომ ხდება, მაგრამ ამ პროექტს, ყოველწლიურად ყველაზე მეტი თანამდგომი და მხარდამჭერი ჰყავს. ხშირად ძალიან მნიშვნელოვანი პროექტებისთვის მხარდამჭერის პოვნა რთულია, მაგრამ ამ შემთხვევაში სამთავრობო თუ არასამთავრობო სექტორი ძალიან იოლად მოდის თანამშრომლობაზე, ალბათ იმიტომ, რომ ეს პროექტი ძალიან ბევრ რამეს აერთიანებს — ეს ყველაზე სოციალური და ეროვნული პროექტია. კალიგრაფია, ხელოვნების ეს არაჩვეულებრივი დარგი, ბოლო წლებში (უფრო სწორად, საუკუნეების განმავლობაში) მივივიწყეთ. საბედნიეროდ, დღეს არის მოთხოვნა ჩვენს საზოგადოებაში, რომ ეს კულტურა აღდგეს და საერთოდ, აღდგეს დამოკიდებულება ჩვენი დამწერლობისადმი. სხვათა შორის, როცა პირველად ჩავატარეთ კონკურსი, შედეგმა ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარბა. ვფიქრობდით, რომ ძალიან ცოტანი იყვნენ ადამიანები, რომლებიც ლამაზად წერდნენ და გამორჩეული დამოკიდებულება ჰქონდათ კალიგრაფიის მიმართ, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ ასეთი ადამიანი საკმაოდ ბევრია. იმედი მაქვს, ეს კონკურსი რადიკალურად შეცვლის საზოგადოების დამოკიდებულებას ქართული კალიგრაფიისადმი. გული მწყდება, რომ ჩვენი კულტურის მთავარი მონაპოვარი — ქართული დამწერლობა დავიწყებული გვაქვს და მას მხოლოდ წერისთვის და კითხვისთვის ვიყენებთ. სამწუხაროა, რომ ქართული დამწერლობა არ გვაქვს ქცეული ჩვენი ქვეყნის სავიზიტო ბარათად. არადა მოგეხსენებათ, რომ სამყაროში ძალიან ცოტაა ქვეყანა, რომელსაც აქვს დამწერლობა, რომელსაც მხოლოდ თვითონ იყენებს. ჩვენ გვაქვს სამსახოვანი დამწერლობა და ერთი ქვეყანა ძალიან მდიდარი კულტურით. ვფიქრობ, ამას სათანადო დაფასება სჭირდება და, რაც მთავარია, პრაქტიკული გამოყენება. ნებისმიერი გამვლელი რომ გააჩერო ქუჩაში და ჰკითხო, ჩამომითვალე ათი რამ, რაც შენს ქვეყანას და კულტურას წარმოაჩენს, დარწმუნებული ვარ, ათიდან ცხრა დამწერლობას ვერ გაიხსენებს. შეიძლება გაიხსენონ ქართული ღვინო, ფოლკლორი, პოლიფონია და ა.შ., მაგრამ არა დამწერლობა. კიდევ ერთხელ მინდა გავუსვა ხაზი იმას, რომ ეს კონკურსი რადიკალურად შეცვლის ამ დამოკიდებულებას, უფრო სწორად, დაგვიბრუნებს საუკუნეების წინანდელს. ამიტომ, არ შემიძლია დიდი მადლობა არ ვუთხრა ქართველ კალიგრაფებს. მეტიც, თამამად შემიძლია ვუთხრა მათ, განსაკუთრებით ათ კალიგრაფს, რომ ისინი ნამდვილი პროფესიონალები არიან ან პროფესიულ გზაზე დგანან. რაც მთავარია, ისინი კონკურსიდან კონკურსამდე არ ჩერდებიან, თავად ატარებენ აქტივობებს, აყალიბებენ წრეებს თუ კლუბებს. ჩვენი რამდენიმე მოსწავლე, ფაქტობრივად, უკვე კალიგრაფიის პედაგოგია. არ შემიძლია არ გამოვყო სოფელ ჭუბერიდან ლილე ჩხეტიანი, ჩვენი ყოფილი კონკურსანტი, რომელმაც შემდეგ თავად აღზარდა კალიგრაფები და დღეს მისი აღზრდილები სხვადასხვა ნომინაციებში გამარჯვებულები არიან. ასევე დათო მაისურაძე, ჩვენი პირველი კონკურსის გამარჯვებული. დათომაც ჩამოაყალიბა კალიგრაფისტთა წრე მშობლიურ რუსთავში და ახლა ის მომავალ კალიგრაფებს გვიზრდის. ასევე მინდა გიორგი სისაურზე გითხრათ და საერთოდ, მინდა ვთხოვო ამ ახალგაზრდებს, რომ ეს პროფესია არ დაივიწყონ, აუცილებლად გადასცენ მომავალ თაობას.
კალიგრაფისტთა კონკურსმა კიდევ ერთი რამ დამანახა — ქართულ დამწერლობას განვითარების უზარმაზარი პოტენციალი აქვს. ეს არ არის მხოლოდ ძველთან მიბრუნება, იქმნება ამ ეპოქისათვის თვისობრივად დამახასიათებელი ნიმუშები, რაც კიდევ ერთხელ უსვამს ხაზს იმას, რომ ეს არის ხელოვნების დარგი თავისი პრაქტიკული და ესთეტიკური მხარეებით. მომავალ ეტაპზე, ვგეგმავთ და ალბათ უკვე უნდა დავიწყოთ მზადება მონაწილეობისთვის, კალიგრაფების დახმარებით, საერთაშორისო ფესტივალებსა და გამოფენებზე. ჩვენი დამწერლობა მსოფლიო მასშტაბის ღონისძიებებზე უნდა გავიტანოთ.
კიდევ ერთხელ მინდა დიდი მადლობა გადავუხადო ყველას თანადგომისთვის. თუმცა, ნამდვილად არ ვაპირებ ამ სარისკო გზას დავადგე და მათი ჩამოთვლა დავიწყო, რადგანაც ვშიშობ, იმდენად ბევრი თანამდგომი გვყავს, რომ ვინმე გამომრჩება. აქვე აუცილებლად მინდა მადლობა გადავუხადო განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს პროექტის ხელშეწყობისა და მხარდაჭერისათვის. ის, ტრადიციულად, ყოველთვის მხარში უდგას პროექტს. ბუნებრივია, მათ გარეშე ამის კეთება გაგვიჭირდებოდა როგორც ფინანსურად, ისე ორგანიზაციული თვალსაზრისით. ამ პროცესებში აქტიურად არიან ჩართული რესურსცენტრები, რომლებიც კალიგრაფისტთა ნაშრომებს აგროვებენ და შემდეგ ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრში გვიგზავნიან. ძალიან დიდი მადლობა კომპეტენტურ ჟიურის, რომელიც დაკომპლექტებულია კვალიფიციური სპეციალისტებით — მეცნიერებით, ხელოვანებით, ხატმწერებით, ასევე გვყავს შრიფტოლოგი, სხვათა შორის, მომავალ კონკურსში ვაპირებთ დავამატოთ ნომინაცია, რომელიც ქართული შრიფტის შექმნასაც წაახალისებს. ამ კონკურსის განხორციელებაში მხარს გვიჭერს ქართული დიასპორის აპარატი და, მათი დახმარებით, უცხოეთში მცხოვრები ქართველებიც მონაწილეობენ. დიდი მადლობა ყველა მონაწილეს, ისინი ყველანი გამარჯვებულები არიან.“
აფხაზეთის განათლებისა და კულტურის მინისტრის მოადგილე, ბელა კოპალიანი: „დღეს იყო არაჩვეულებრივი დღე, რომელშიც მთელი საქართველო მონაწილეობდა. ბედნიერი ვარ, რომ ამ ღონისძიებაში მეც ვმონაწილეობდი. აფხაზეთისა და კულტურის სამინისტრო ყოველთვის იდგება ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრის გვერდით და მაქსიმალურად შეუწყობს ხელს ამ ეროვნული საუნჯის გაძლიერებისა და პოპულარიზაციის საქმეს. სამომავლოდ ვგეგმავთ, ხელნაწერთა პოპულარიზაციისთვის, შეიქმნას ცალკეული ჯგუფები, რომელსაც ქალბატონი ლეილა ბაღბაია უხელმძღვანელებს, ვინაიდან მისთვის ეს ძალიან სათუთი და საყვარელი საქმეა. დარწმუნებული ვარ, ღირსეულად გაუძღვება ამ საქმეს.“
გიორგი სისაური, კალიგრაფი: „როცა ადამიანი, რაღაც სფეროში საკუთარ თავს მოსინჯავ და აღმოაჩენ, რომ ამის ნიჭი გაქვს და კარგად აკეთებ, შემდეგ ის უკვე შენი ნაწილი ხდება. კალიგრაფია ჩემი ცხოვრების ნაწილად იქცა“.
დათო მაისურაძე, კალიგრაფი: „კალიგრაფიის ნიჭი, გარკვეულ დონეზე, ყველას აქვს, მაგრამ როცა ხელნაწერებს ათვალიერებ, აკვირდები, იქიდან რაღაც დეტალებს იღებ, ამით შენს ნიჭს, რომელიც მანამდე არ ჩანდა, მეტად ამჟღავნებ. ნიჭთან ერთად სწავლაც, ხშირად, უფრო მნიშვნელოვანია. ძალიან ადრეული ბავშვობიდან დავიწყე წერა. ვიდრე სკოლაში მივიდოდი, უკვე ვიცოდი ასომთავრული და მხედრული. ეს ინტერესი დღემდე გამომყვა. კალიგრაფიას გატაცებას ვერ დავარქმევ, რადგან ამ პროფესიით ვმუშაობ კიდეც, ამიტომ შეიძლება ითქვას, ეს ჩემი მეორე პროფესიაა.“
მეგი ჯალაღონია: აფხაზეთის მე-11 საჯარო სკოლის მოსწავლე: „კონკურსში მეორედ მივიღე მონაწილეობა. ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია ამ კონკურსში მონაწილეობა, რადგან არსებობს სტერეოტიპი, თითქოს ახალგაზრდებმა მივივიწყეთ ჩვენი თვითმყოფადი ტრადიცია და ბედნიერი ვარ, რომ ამ თვითმყოფადი ტრადიციის შენარჩუნებაში მცირე წვლილი შევიტანე. ამისთვის დიდი მადლობა ორგანიზატორებს.“
ნონა დავითაია: „არქიტექტურის ფაკულტეტი დავამთავრე და ამჟამად მინის დიზაინზე ვსწავლობ. ვეცადე, ჩემი ნამუშევრები რაც შეიძლება განსხვავებული ყოფილიყო — ტრადიციული ორნამენტებისგან მთლიანად გავანთავისუფლე. სწორედ ამ განსხვავებული სტილისთვის გავიმარჯვე ორ ნომინაციაში, თორემ საპრიზო ადგილი არ ამიღია — „რუსთავი — 2“-ის პრიზი, p.s.-მა — 500-ლარიანი ჯილდო გადმომცა, ხოლო ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრის მეგობართა საზოგადოებამ 100-ლარიანი პრიზი. კონკურსში შარშანაც ვმონაწილეობდი და მეორე საპრიზო ადგილზე გავედი. საერთოდ, მთლიანად მინდა შევცვალო ჩემი სტილი და მომავალ წელს ისევ განსხვავებული ნამუშევრებით წარვდგე კონკურსზე“.
ნინო ჩხვიმიანი: „კონკურსი მეოთხე წელია ტარდება, წინა წლებშიც ვმონაწილეობდი, როგორც სკოლის მოსწავლე. მაშინაც მქონდა გარკვეული წარმატებები, ნომინაციებში გავიმარჯვე, ჩემი პედაგოგი ლილე ჩხეტიანია. თუმცა, წელს უფრო საპასუხისმგებლო იყო. ვფიქრობ, მეტი მომეთხოვებოდა. ძალიან ვამაყობ, რომ ჩემი ხელნაწერი ივანე ჯავახიშვილის სახელობის უნივერსიტეტის რჩეული გახდა“.
დაჯილდოებაზე ლილე ჩხეტიანის სახელი არაერთხელ გაჟღერდა, მისმა მოსწავლეებმა სხვადასხვა კატეგორიაში აიღეს საპრიზო ადგილები. ბუნებრივია, ის ამ სიხარულს ვერ მალავდა და თავისი პატარა შეგირდებით ამაყობდა: „ძალიან მიხარია, რომ ჩემი მოსწავლეები კონკურსში სხვადასხვა ნომინაციებში იმარჯვებენ. ჭუბერის სკოლაში ვასწავლი ხელოვნებას, კალიგრაფიის წრე ჩამოვაყალიბე. 2009 წლიდან კალიგრაფიით დაინტერესებულ ბავშვებს ვასწავლი ამ ხელოვნებას. დაინტერესება მართლაც ძალიან დიდია. დღეს, ჩემმა მოსწავლეებმა სამივე კატეგორიაში აიღეს პრიზები.
სამხატვრო აკადემია დავამთავრე მონუმენტური დეკორატიული ხელოვნების სპეციალობით, შემდეგ სვეტიცხოვლის ხატწერის სკოლაშიც დავდიოდი ერთი წელი. ქართული ორნამენტი ყოველთვის მაინტერესებდა, ლამაზად წერა მიყვარს. ამ კონკურსში მეც ვმონაწილეობდი, 2011 წლის გამარჯვებული ვარ, თუმცა, ჩემმა მოსწავლეებმა უფრო ადრე, 2010 წელს, მიიღეს მონაწილეობა, მაშინ ზრდასრულებისთვის ეს კონკურსი არ იყო გამიზნული. შემდეგ ასე განვითარდა ყველაფერი და, რაც მთავარია, ჭუბერში კალიგრაფიის სტუდია გვაქვს“ — გვითხრა ლილე ჩხეტიანმა.
კალიგრაფთა კონკურსზე ხშირად ახსენებდნენ ქალბატონ ლეილა ბაღბაიასაც, რომელიც წელს უკვე ჟიურის წევრიც გახლდათ.
ქველმოქმედთა სახლის „მომავლის გზას“ ხელმძღვანელმა, დავით კინწურაშვილმა, სწორედ ქალბატონი ლეილას დამსახურებად მიიჩნია, მათი სახლის ერთ-ერთი ბენეფიციარი წლევანდელ კონკურსში ფინალისტი რომ გახდა: „წელს პირველად ვმონაწილეობთ კონკურსის დაჯილდოებაში, ეს ქალბატონი ლეილა ბაღბაიას დამსახურებაა, რომელიც უანგაროდ დადის მზრუნველობამოკლებულ ბავშვთა სახლებში, სოციალურად დაუცველ ოჯახებში და ეძებს ნიჭიერ ახალგაზრდებს, ცდილობს მათი ნიჭის რეალიზებას. დღეს ერთ-ერთი ასეთი ნიჭიერი ბავშვი, რომელიც ქალბატონმა ლეილამ აღმოაჩინა, ფინალისტია. ის ჩვენი ბენეფიციარი იყო — არტურ ვართაპეტოვი. მიხარია, ასეთი კარგი საქმე რომ კეთდება. ჩვენ მისთვის დავაწესეთ პრიზი — ერთი წლის განმავლობაში, ყოველთვიურად, მიიღებს სტიპენდიას — 200 ლარს.“
ლეილა ბაღბაიას მასტერ კლასების შემდეგ გადაწყვიტეს აზერბაიჯანული სკოლების მოსწავლეებმა კონკურსში მონაწილეობა.
თეიმურაზ შალამბერიძე, მასწავლებელი, სახელმწიფო პროგრამა „ვისწავლოთ ქართული, როგორც მეორე ენა“: „ქართული ენის მასწავლებელი ვარ აზერბაიჯანულ სკოლაში. მეორე წელია ქვემო არქევანისა და მამხუტის საჯარო სკოლები ვმონაწილეობთ კალიგრაფთა კონკურსში. ჩვენს მოსწავლეებს კალიგრაფია ქალბატონმა ლეილა ბაღბაიამ ასწავლა, ჩამოდის ხოლმე სკოლაში, ჩვენთან თანამშრომლობს, მასტერ კლასებს უტარებს მოსწავლეებს. ბავშვები ძალიან დაინტერესდნენ და ჩაერთვნენ ამ პროექტში. წელს ფინალისტებიც გახდნენ და ორი მოსწავლე ქვემო არქევანის საჯარო სკოლიდან გამარჯვებულია. ეს, თავისთავად, ხელს უწყობს აზერბაიჯანელ მოსწავლეებში ქართული ენის პოპულარიზებას და საზოგადოებაში მათ ინტეგრირებას“.
„ყოველი ასეთი ღონისძიება ძალიან ძვირფასია იმ ადამიანებისთვის, რომლებიც ქვეყნის გარეთ არიან და ძალიან სასიხარულოა, რომ ბატონი ბუბა მათ არასოდეს ივიწყებს, — ასეთი განცხადება გააკეთა კონსტანტინე სურგულაძემ, დიასპორის საკითხებში სახელმწიფო მინისტრმა — ვცდილობთ, ჩვენი დიასპორით, მაქსიმალურად ვიყოთ ჩართულები ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრის მიერ ორგანიზებულ ღონისძიებებში. თავისთავად, მიზანი ის არის, რომ ქართველებში ქართველობა შევინარჩუნოთ. ამ საქმეში ბატონ ბუბას დიდი წვლილი მიუძღვის სწორედ მსგავსი ღონისძიებებით, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია უცხოეთში მცხოვრები ქართველებისთვის — ამით ეფერებიან, ხატავენ, ქარგავენ თითოეულ სიტყვას. ისინიც ამ კონკურსში ჩართული არიან ასევე ფერეიდანში, ჰერეთის მიწაზე და თურქეთში მცხოვრები ქართველები და ხშირად იმარჯვებენ კიდეც. დღესაც გვყავს ერთ-ერთი ფერეიდნელი ფინალისტი, რომელიც მესამე ადგილზე გავიდა — იმედა გუგუნაშვილი. საოცრებაა, რომ მათ ოთხი საუკუნის განმავლობაში შეინარჩუნეს ქართული დამწერლობა ისე, რომ დღეს კალიგრაფთა კონკურსში მონაწილეობენ. ვულოცავ ყველა მონაწილეს და ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრს.“
ელენე მაჭავარიანი, ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი, ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრის თანამშრომელი, ათეულობით წელია ქართულ ხელნაწერს, კალიგრაფიასა და მის მნიშვნელობას სწავლობს. ის კალიგრაფთა კონკურსის ჟიურის უცვლელი წარმომადგენელია და ამ კონკურსის მონაწილეებზე აღფრთოვანებული საუბრობს: „მეოთხე წელია, რაც ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრში, ბუბა კუდავას ინიციატივითა და უწმინდესისა და უნეტარესის ლოცვა-კურთხევით, კალიგრაფიის კონკურსი ტარდება. საინტერესოა, რომ მონაწილეობენ მოსწავლეები, სტუდენტები, ზრდასრულები და, რაც მთავარია, უცხოეთში მცხოვრები ემიგრანტები. ჟიური დიდი ყურადღებით აკვირდება მათ ნამუშევრებს. რთულია საუკეთესოს გამორჩევა, მაგრამ, საბედნიეროდ, ისე ვუდგებით ამ საკითხს, რომ გვინდა უკეთესზე უკეთესი გამოვავლინოთ. ირკვევა, რომ ჩვენი კონკურსანტები, გარდა იმისა, რომ კარგი კალიგრაფები არიან, იმავდროულად არიან მხატვრები, მუსიკოსები, ხატმწერები, პოეტები... ჩვენდა საბედნიეროდ, ასეთი შემადგენლობა მოდის კონკურსში.“
კალიგრაფები მომავალ კონკურსამდე დაგვემშვიდობნენ.
|
