2016-04-07 ფორმალური ქმედებებით შემოფარგლული აქტივობები დღეს საზოგადოება აქტიურად განიხილავს მასწავლებელთა პროფესიული განვითარებისა და კარიერული ზრდის სქემას. აქტივობებში ჩართული პედაგოგების ნაწილს სქემა მოსწონს, ნაწილი კრიტიკულად აფასებს.
არანაკლებ აქტუალურად წარიმართა მასწავლებელთა საგნობრივი გამოცდების შედეგების განხილვა. საზოგადოება აქაც ორად გაიყო: ისინი, ვინც ყველაფერში პედაგოგებს ადანაშაულებენ და ისინი ვინც წარუმატებლობლის მიზეზს განათლების სამინისტროს ფორმალურ ქმედებებში ხედავს.
ამ საკითხებზე გვესაუბრება არასამთავრობო ორგანიზაცია „საგანმანათლებლო ალიანსის“ თანათავმჯდომარე მარიამ რამინაშვილი
— როგორ აფასებთ მასწავლებელთა პროფესიული განვითარებისა და კარიერული ზრდის სქემას. იძლევა თუ არა ის სისტემის გაჯანსაღების საშუალებას? რას აკეთებს სახელმწიფო მასწავლებელთა პროფესიული განვითარებისთვის?
— სამინისტროს მხრიდან განხორციელებული პროექტების უმრავლესობა მხოლოდ ფორმალურად წარმოადგენს სწავლის ხარისხის ამაღლებისათვის განკუთვნილ აქტივობებს და, ძირითადად, სამინისტროს პიარ-კამპანიას ემსახურება. პროცესის გაუაზრებელ და უპასიხისმგებლო ქმედებებზე არაერთი არგუმენტი შეიძლება მოვიყვანო. თანამედროვე მოთხოვნების დაკმაყოფილება შესაბამისი კომპეტენციით აღჭურვილ პედაგოგს შეუძლია, რომელსაც სახელმწიფომ უნდა მისცეს მოტივაცია, სრულად იყოს ჩაბმული პროცესში. თუმცა მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების და კარიერული ზრდის ის სქემა, რაც სამინისტრომ შესთავაზა პედაგოგებს, სრულად სცდება იმ რაციონალურ შესაძლებლობებს, რაც დღესდღეობით სჭირდება ხარისხის ამაღლებაზე ორიენტირებულ აქტივობებს. ეს მხოლოდ მასწავლებელთა გაჩუმების მცდელობაა, რომ სქემით განსაზღვრული ვადების ამოწურვამდე, პრეტენზიები არ გაუჩნდეთ ხელფასების მომატებასთან დაკავშირებით. თუ ვინმე კონტრარგუმენტად მასწავლებელთა ხელფასის დაგეგმილ მატებაზე გააკეთებს აქცენტს, ძალიან მნიშვნელოვანია ცვლილებებს ჩახედოს და შედარების შემდგომ გამოიტანოს დასკვნა, მოემატათ თუ დააკლდათ ხელფასი მასწავლებლებს. ხარვეზებს შორის აუცილებლად აღსანიშნავია სქემით განსაზღვრულ აქტივობებზე ყურადღების გამახვილება. ერთმნიშვნელოვნად შეიძლება ითქვას, რომ არც ერთი მათგანი არაა ინდიკატორი, რომელიც სისტემის რეალურ შეფასებას მოგვცემს, რომ არაფერი ვთქვათ მათ რაოდენობასა და შემფასებლის კომპეტენციაზე. შეუძლებელია, ერთსა და იმავე დროს, სკოლის მასწავლებელი იყოს პრაქტიკოსის სტატუსის მატარებელი და ამავდროულად, უწევდეს ამავე სკოლაში უფროსი ან წამყვანი მასწავლებლის სტატუსის მქონე პირის შეფასების განხორციელება. ამ ვარიანტს შემოთავაზებული სქემა შესაძლებლად მიიჩნევს. ამას თუ დავუმატებთ, რომ წლის განმავლობაში ასეთი შემოწმების რაოდენობა ერთ პედაგოგზე, უკეთეს შემთხვევაში, შეიძლება იყოს მხოლოდ ორი, საერთოდ საუბარი არ შეიძლება იმაზე, რომ ასეთმა მონიტორინგმა მოგვცეს სრულყოფილი სურათი პედაგოგების შესახებ ან შესაძლებლობა, გამოვიყენოთ ხარისხის გასაუმჯობესებლად.
რეალურად რა აქვს დღეს პედაგოგს? ერთი — სამინისტროს მიერ შემოთავაზებული მასწავლებელთა პროფესიული განვითარებისა და კარიერული წინსვლის სქემა, რომელიც ყველა მასწავლებელმა იცის და პირად საუბრებში თავად ამ სქემის შემქმნელებიც არ მალავენ, რომ განუხორციელებელია და მისი ერთადერთი ფუნქცია მასწავლებლის შეჩერებაა, პროტესტი არ გამოთქვას ხელფასის არმომატების გამო და მეორე — პედაგოგის მხრიდან დამოუკიდებელი ზრუნვა საინტერესო საგაკვეთილო პროცესის წარმართვისა და განათლების ხარისხის ამაღლებისთვის. სამინისტროს, ამ მიმართულებით, არ გააჩნია ერთიანი სისტემური და პრაქტიკაზე ორიენტებული ხედვა.
— 5-კრედიტიანი კურსის გავლა პრაქტიკოსი მასწავლებლებისთვის ერთ-ერთი სავალდებულო აქტივობაა, უფროსი მასწავლებლის სტატუსის მოსაპოვებლად სავალდებულო აქტივობაა პროფესიულ უნარებში ტრენინგ-კურსის გავლა. რამდენად ეფექტურია მსგავსი ტრენინგები პედაგოგებისთვის?
— სასერტიფიკაციო გამოცდების პროფესიული უნარების ნაწილი, ახალ სქემაში, ჩანაცვლდა პრაქტიკული აქტივობებისაგან შეგროვებული კრედიტქულებით, რომელთა შორისაა სავალდებულო აქტივობები, კერძოდ, 5-კრედიტიანი კურსის გავლაც. კურსი განკუთვნილია მოქმედი, პრაქტიკოსის სტატუსის მქონე მასწავლებლებისთვის, რომლებსაც ჩაბარებული აქვთ საგნის გამოცდა. კურსის პირველი ნაწილი ორიენტირებულია პროფესიული უნარების გაღრმავებაზე და შედგება ორი მოდულისგან: თანამედროვე მიდგომები სწავლებასა და შეფასებაში და, მეორე, ინკლუზიური განათლება. აღნიშნული თემატიკა ერთ-ერთი აუცილებელი და უწყვეტი ნაწილია საგაკვეთილო პროცესის წარმართვისთვის, შესაბამისად, სამწლიან პერიოდში, რაც სტატუსის შეცვლისთვის დასაშვები პერიოდია, რა თქმა უნდა, ფორმალური აქტივობის შთაბეჭდილებას ტოვებს მისი ერთჯერადი გავლის სავალდებულოობა. აქვე, აუცილებლად ყურადღება მისაქცევია, როგორ მოხდება გავლილი ტრენინგ-მოდულის ჩათვლა პედაგოგისთვის. თუ ის მხოლოდ დასწრების კრიტერიუმით შემოიფარგლება, აუცილებლად უსარგებლო გახდება და პედაგოგებისგან დროის და სახელმწიფოსაგან თანხის ხარჯვის მეტს არაფერს დატოვებს. თუ პედაგოგს მოუწევს გამოცდის ჩაბარება, ამ შემთხვევაში, გაუგებარია, რა შეცვალა სახელმწიფომ, მით უმეტეს საუბარი აღარაა გამარტივებაზე — ერთი პროფესიული უნარების გამოცდის ნაცვლად, პედაგოგს, სტატუსის შესაცვლელად, დარჩა გამოცდა და დაემატა კიდევ ბევრი უსარგებლო აქტივობის განხორციელება, რაც ნიშნავს, რომ პროცესი გართულდა და, რაც ისევ უნდა აღვნიშნო, სწავლის ხარისხის გაუმჯობესების შედეგსა და პროფესიულ განვითარებაზე გავლენის მოხდენის გარეშე. მაშასადამე, სქემით გათვალისწინებული ყველა მოთხოვნა არის აქტივობა აქტივობისთვის, დროებითი ფორმალური ქმედება, რომელსაც არც სკოლასთან, არც სწავლის ხარისხთან და არც პედაგოგთა პროფესიულ განვითარებასთან არაფერი აქვს საერთო.
— პროფესიული განვითარებისა და კარიერული წინსვლის სქემის ერთ-ერთი სავალდებულო აქტივობაა მასწავლებელთა პრაქტიკის შეფასება, ე.წ. „გარე დაკვირვება“. როგორია თქვენი დამოკიდებულება ამ აქტივობის მიმართ?
— გარე დაკვირვება არის შეფასებისა და გამოცდების ეროვნული ცენტრის მიერ, პედაგოგიური პრაქტიკის განმავლობაში, ერთხელ ჩატარებული საკლასო დაკვირვება. მონიტორი აკვირდება უფროსი მასწავლებლის მიერ ჩატარებულ გაკვეთილს და აფასებს მას შეფასების რუბრიკის მიხედვით. ეს აქტივობა სავალდებულოა წამყვანი მასწავლებლის სტატუსის მოსაპოვებლად. რომ არაფერი ვთქვა თვითონ შეფასების ორგანიზებასა და, ქვეყნის მასშტაბით, ტექნიკურად, ამ აქტივობის უზრუნველყოფასთან დაკავშირებით, თავისთავად აქტივობა, რომელიც სამ წელიწადში ერთხელ აფასებს ადამიანს და იღებს გადაწყვეტილებას მისთვის სტატუსის მომატების ან შემცირების შესახებ, ნათელია, რომ არის უსარგებლო, ფორმალური და გამოუსადეგარი.
— როგორც ვიცით, ახალ სქემაზეა მიბმული სახელფასო პოლიტიკაც. განათლების სამინისტროში ხელფასების განაწილების ახალ მეთოდს მაქსიმალურად ობიექტურს უწოდებენ. რეალურად, დაეხმარება თუ არა ანაზღაურების ეს მოდელი მასწავლებლების მოტივაციის ამაღლებას და მათ პროფესიულ ზრდას?
— დღეს საქართველოს ჰყავს 60 500-მდე პედაგოგი, აქედან: 15000-მდე — უფროსი მასწავლებლის სტატუსით, 151 — წამყვანი მასწავლებლის სტატუსით და 45 400-მდე — პრაქტიკოსი მასწავლებლის სტატუსით. საბაზო ხელფასი აპრილიდან გახდა 405 ლარი. უფროს მასწავლებელს დაემატა ხელზე ასაღები 144 ლარი. წამყვან მასწავლებელს, დამატებით — 270 ლარი (ხელზე ასაღები 216 ლარი). 2012 წელს საქართველოს ჰყავდა 67 152 პედაგოგი, აქედან, სერტიფიცირებული — 15 000-მდე, მათ შორის 200-ლარიანი და 1000-ლარიანი. საბაზო ხელფასი იყო 305 ლარი. სერტიფიცირებული მასწავლებელი, დამატებით, იღებდა 75 ლარს (ხელზე ასაღები 60 ლარი).
ხელფასის დაანგარიშების ახალი წესის მიხედვით, პედაგოგებს არ შეუნარჩუნდათ სერტიფიცირების დანამატი, მაშასადამე, 60 ლარს მაშინდელი სერტიფიცირებული და დღევანდელი უფროსი მასწავლებლის სტატუსის მქონე ისედაც იღებდა და დასახელებული 144-ლარიანი მატება კი არ განხორციელდა, არამედ 15 000-მდე პედაგოგს მოემატა მხოლოდ 84 ლარი. რაც შეეხება უფრო სოლიდურ მატებას — წამყვან მასწავლებელსაც, რომელიც საქართველოს მასშტაბით 151-ია, ჩამოერთვა აქამდე არსებული 60-ლარიანი სასერტიფიკაციო დანამატი, მაშასადამე, რეალურად მოემატათ 156 ლარი. ე.ი. პედაგოგების დასახელებული სახელფასო მატება, 2012 წელთან მიმართებაში, ასე გამოიყურება: 45 400-მდე მასწავლებელს — 80 ლარი; 15 000-მდე პედაგოგს — 84 ლარი; 151 პედაგოგს — 156 ლარი. ახლა აუცილებელია (რადგან 2012 წელთან მიმართებაში ითვლის მთავრობა), ეს ხელფასები გამოვიანგარიშოთ დოლარის 2012 და 2016 წლის კურსით, ხელფასის მსყიდველუნარიანობის დასადგენად. 2012 წელს 305 ლარი იყო 183 დოლარი; 2016 წელს 405 ლარი არის 173 დოლარი. მაშასადამე, საბაზო ხელფასი არათუ გაიზარდა, შემცირდა. დაბოლოს, მინისტრის მიერ დასახელებული, 2012 წლამდე არსებული, საშუალო ხელფასი — 326 ლარი იმ პერიოდისთვის 198 დოლარის ეკვივალენტი იყო, დღეს კი, 45 500-მდე პედაგოგის (იგულისხმება პრაქტიკოსი მასწავლებლის სტატუსის მქონე პედაგოგები) რეალური ანაზღაურება, 434 ლარი, 184 დოლარის ეკვივალენტია. შესაბამისად, ადვილი მისახვედრია, არის თუ არა დაანონსებული მატება რეალურად პედაგოგთა სოციალური მდგომარეობის გაუმჯობესებისათვის ზრუნვა. რაც შეეხება იმას, აღნიშული სახელფასო მატების მოდელი ატარებს თუ არა მოტივატორის ფუნქციას, მარტივი პასუხი არსებობს — პედაგოგთა არსებული სახელფასო პოლიტიკა არათუ მოტივაციის გასაუმჯობესებლად არ გამოდგება, ის მათი ელემენტარული სოციალური მდგომარეობის მოწესრიგებასაც კი ვერ უზრუნველყოფს.
— „მასწავლებელთა და სკოლის დირექტორთა პროფესიული განვითარების პროექტის“ ფარგლებში „ტრენერთა სკოლა“ უკვე ამოქმედდა, რომელიც კვალიფიციური, სერტიფიცირებული ტრენერების მომზადებასა და გადამზადებას უზრუნველყოფს. როგორ ფიქრობთ, რატომ შეირჩა STEM პროფესიები და რატომ ჩაიდო საქართველოში ამ დარგების განვითარებაში საკმაოდ დიდი ინვესტიცია? რამდენად ეფექტურია მსგავსი ტრენინგები პედაგოგებისთვის?
— კიდევ ერთხელ მინდა აღვნიშნო, მთავრობას არ გააჩნია განათლების სისტემის განვითარების ერთიანი ეფექტური სტრატეგია. მისი აქტივობები მხოლოდ ფორმალური ქმედებებითაა შემოფარგლული და, შესაბამისად, ასე გაგრძელება სრულად გაანადგურებს იმ მიღწევებსაც კი, რომელიც ამ პერიოდის განმავლობაში ძალიან ბევრი ადამიანის დაუღალავი შრომით იქნა მიღწეული. აშშ-ს „ათასწლეულის გამოწვევის კორპორაციასთან“ ((Millennium Challenge Corporation- MCC) თანამშრომლობის მეორე კომპაქტის (გრანტის) ფარგლებში, საქართველოს განათლების სისტემის განვითარების ხელშეწყობისათვის 140 მილიონი აშშ დოლარი გამოიყო. მეორე კომპაქტის რატიფიცირებამდე, 2011-12 წლებში, არაერთი წინასწარი სამუშაო განხორციელდა, რომლის შედეგიცაა ამ პროექტის ამუშავება. თუმცა, არსებულ სიტუაციაში, ვფიქრობ, თვალნათლივი შედეგების მიღწევა შეუძლებელი გახდება, სწორედ იმიტომ, რომ ეფეტურობის გარანტი პროცესის წარმართვის სისტემურობა და ადეკვატურობაა და არა ქაოტური, არარეალური შედეგების მიღწევისათვის ახირებული სწრაფვა. რატომ შეირჩა STEM პროფესიები? მიზეზი ერთადერთია — ამ მიმართულებით ქვეყანაში გვაქვს პროფესიონალი კადრების დეფიციტი. განსაკუთრებით ეს საბუნებისმეტყველო მეცნიერებების, საინჟინრო და ტექნოლოგიურ (STჶმ) სფეროებში კადრების დეფიციტს ეხება. ტრენინგების ეფექტურობა ერთმნიშვნელოვნად დამოკიდებული იქნება, რამდენად სწორად შეირჩევა კადრები პროგრამის განსახორციელებლად და რამდენად კეთილსინდისიერი იქნება შემსრულებელთა დამოკიდებულება საქმიანობის პროცესში. რაც შეეხება მოლოდინს, ამ პროგრამამ მკვეთრად შეცვალოს განათლების სისტემაში არსებული მდგომარეობა, უზრუნველყოს ხარვეზების აღმოფხვრა — შეუძლებელი იქნება და არც ველოდები. კიდევ ერთხელ გავიმეორებ არგუმენტს — მთავრობას არ გააჩნია განათლების სისტემის განვითარების ერთიანი ეფექტური სტრატეგია.
— პედაგოგთა ბოლო საგნობრივმა გამოცდამ მასწავლებელთა კომპეტენციის დაბალი დონე აჩვენა. სისტემა თუ პედაგოგები — ვინ არის რეალურად პასუხისმგებელი შედეგზე? არაერთი პედაგოგი ტესტების არაადეკვატურობას, სირთულეს ასახელებს. რა აზრის ხართ თქვენ?
— პირველ რიგში, აუცილებლად უნდა აღვნიშნო, რომ შემაშფოთებელი იყო მინისტრის კომენტარი სტატისტიკასთან დაკავშირებით — მან ერთმნიშვნელოვნად გაუსვა ხაზი, რომ ეს შედეგი მოსალოდნელი იყო და ამაში საგანგაშოს ვერაფერს ხედავს — ანუ, რა თქვა მინისტრმა? — ერთი მხრივ, იცოდა, რომ ასეთი წარუმატებელი შედეგი დადგებოდა (ამით მასწავლებლების არაკომპეტენტურობას გაუსვა ხაზი) და მეორე მხრივ, მასწავლებელთა გულის მოსაგებად ბრძანა, რომ საგანგაშოს ვერაფერს ხედავს. რეალურად კი, საზოგადოების თვალში შელახა პედაგოგების ავტორიტეტი და სამინისტროს უმაქნისობა მასწავლებელს გადააბრალა.
იმ ხუთიათასამდე პედაგოგის არასახარბიელო შედეგის რეალური მიზეზი რამდენიმე შეიძლება იყოს. პირველი ის, რომ სამინისტრო არ დაინტერესდა წინა შედეგებით, რა იყო წარუმატებლობის მიზეზი და სწორედ ამ მიმართულებით არ იმუშავა პედაგოგებთან, შესაბამისად, შედეგიც იგივე მიიღო; მეორე, პედაგოგები, სამინისტროს მიერ დაგვიანებული ტრენინგების ჩატარების გამო, იძულებული გახდნენ დამოუკიდებლად ეძებნათ გამოსავალი, რომელიც, რა თქმა უნდა, ეფექტური არ აღმოჩნდა. განსაკუთრებით იმ პირობებში, რომ სამინისტრომ თავი ვერ/არ მოაბა ქვეყანაში აკრედიტებული პროგრამების არსებობას, რომელიც შესაბამისობაში იქნება დაკვეთასთან და პედაგოგიც, სურვილის შემთხვევაში, მათ მიაკითხავს გადასამზადებლად; მესამე, პედაგოგთა დიდი უმრავლესობა სურვილის გარეშე დაარეგისტრირეს და მათგან მხოლოდ 50% გამოცხადდა გამოცდებზე; მეოთხე, სამინისტროს დაქვემდებარებული სსიპ-ების არაკოორდინირებული მუშაობა და რეალურ სიტუაციასთან მათი კავშირის არარსებობა ტესტების შინაარსზეც აისახა. ეს ჩამონათვალი, შესაძლებელია, კვლავ გავაგრძელოთ, თუმცა მთავარი ისაა, რომ დღეს რეალურად გვაქვს პედაგოგის მხრიდან დამოუკიდებელი ზრუნვა საინტერესო საგაკვეთილო პროცესის წარმართვისა და განათლების ხარისხის ამაღლებისთვის. სამინისტროს ამ მიმართულებით არ გააჩნია ერთიანი, სისტემური და პრაქტიკაზე ორიენტირებული ხედვა. სრული პასუხისმგებლობით შემიძლია განვაცხადო, რომ საქართველოს პედაგოგთა კორპუსის ძირითადი ბირთვი კომპეტენტურია, რომელზე დაყრდნობაც ნამდვილად შესაძლებელია და რომელსაც აქვს უნარი, სახელმწიფოს მხრიდან სწორად და ადეკვატურად დაგეგმილი აქტივობების პირობებში, უზრუნველყოს განათლების მაღალი ხარისხი.
ესაუბრა მაკა ყიფიანი
|