2017-10-26 გახდე მენტორი, საჭიროა გქონდეს პროფესიული ზრდის დიდი სურვილი
ვაგრძელებთ მენტორების გაცნობას და წარმოგიდგენთ: მარინა ისკაკოვას (სსიპ - ქუთაისის N33 საჯარო სკოლა), ნინო გაბულდანს (სსიპ - წალენჯიხის მუნიციპალიტეტის ქალაქ ჯვარის N2 საჯარო სკოლა), ხათუნა ხალვაშს (სსიპ - ხელვაჩაურის მუნიციპალიტეტის სალიბაურის N2 საჯარო სკოლა).
რატომ აირჩიეს პედაგოგობა და
რას ნიშნავს მათთვის მასწავლებლის პროფესია
მარინა ისკაკოვა: მასწავლებლის პროფესია ჩემთვის მიმზიდველი იყო ბავშვობიდან. VII-VIII კლასებში თემებში ყოველთვის ვწერდი, რომ მასწავლებელი უნდა გავხდე და აღვზარდო მომავალი თაობები. მოგვიანებით, თვალთახედვა შემეცვალა — მინდოდა მეცნიერი გავმხდარიყავი. ჩავაბარე მოსკოვის ლომონოსოვის უნივერსიტეტში (мгу-ში). დავეუფლე მეცნიერების საწყის საფეხურებს, მაგრამ ყოველდღიურობამ მეცნიერებაში ჩაღრმავების მეტი საშუალება არ მომცა. დავქორწინდი, გავაჩინე ბავშვი, 1995 წელს დავბრუნდი საქართველოში და სწავლა გავაგრძელე თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ასპირანტურაში. დავიცავი საკანდიდატო დისერტაცია. 2001 წელს მუშაობა დავიწყე ქუთაისის აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, პარალელურად, ვმუშაობდი სკოლაში. საბოლოოდ, სკოლა მეტად მიმზიდველი გახდა და მოღვაწეობა მთლიანად სკოლაში გავაგრძელე. ამჟამად ვარ ქუთაისის N33 საჯარო სკოლის დირექტორი და ქიმიის პედაგოგი. მასწავლებლობა ჩემთვის გახდა საყვარელი საქმეც, ჰობიც და თვითგანვითარების გზაც.
პედაგოგებს ბევრი პრობლემა აქვთ, სოციალურიდან დაწყებული და პროფესიულით დამთავრებული. განსაკუთრებული ხაზგასმით მინდა აღვნიშნო, რომ მხოლოდ სწავლების მეთოდიკის შეცვლით და ახალი სტრატეგიების დანერგვით სწავლის ხარისხი ვერ გაუმჯობესდება. ამას უნდა მოჰყვეს საკლასო ოთახში მოსწავლეების რაოდენობის შემცირება (რაც უკვე გათვალისწინებულია დაწყებითი I-IVკლასებში), რადგან მრავალრიცხოვან კლასებში ძალიან რთულია თანამედროვე მეთოდების სრულყოფილად დანერგვა.
ნინო გაბულდანი: ვიდრე მასწავლებლის პროფესიას ავირჩევდი, ჯერ კიდევ ღრმა ბავშვობაში, მინდოდა ექიმი გავმხდარიყავი, მერე მივხვდი, რომ ეს ჩემი კი არა, უფროსების სურვილი იყო. მოგვიანებით იურისტობაზე ვფიქრობდი. ბევრ უსამართლობას ვხედავდი გარშემო და მინდოდა მას დავპირისპირებოდი, თან მამასაც ვბაძავდი. ერთ დღესაც ჩემმა ქართულის მასწავლებელმა, ბატონმა დავით ფიფიამ, დამავალა მომეძებნა საერთო ძირის მქონე ქართულ-მეგრულ-სვანური სიტყვები, საკმაოდ ბლომად მოვუყარე თავი. მახსოვს, ძალიან გახარებული ვიყავი. სწორედ ამან მიბიძგა, მოგვიანებით, ქართველურ ენებში მემუშავა. მყავდა და დღესაც მყავს არაჩვეულებრივი მასწავლებელი, ქალბატონი ლონდა ხასაია, რომელიც უძრაობის ხანაში, საბჭოთა საქართველოში, ბედავდა და სახარებას მასწავლიდა. დედაც პედაგოგი გახლავთ. ერთ ამბავს მოგიყვებით მისი ცხოვრებიდან. 90-იანი წლები იდგა. წამალი არ იშოვებოდა. დედა ასთმით იყო დაავადებული. მოსწავლეებმა ქუჩიდან მოუყვანეს ასთმის შეტევით სრულიად უცხო ადამიანი. დედამ მას წამალი ჩაასუნთქა და მერე თან გაატანა. მე წარმოვიდგინე მთელი საშინელება, რაც მის უწამლობას შეიძლებოდა მოჰყოლოდა და ვუსაყვედურე. გაკვირვებულმა მითხრა: აბა ბავშვებს ხომ არ გავაწბილებდიო. რომ ვხედავდი, როგორ მასწავლებლობდნენ ჩემი მასწავლებლები, როგორ ქმნიდნენ ღირებულებებს შინ და გარეთ, ნელ-ნელა მიჩნდებოდა სურვილი, პედაგოგის პროფესია ამერჩია. მე უკვე ამ პროფესიის გარეშე არ ვარსებობ. მასწავლებლობა ჩემი ცხოვრების გზაა. მე მიყვარს ჩემი არჩევანი, მიუხედავად იმისა, რომ მასწავლებელი უამრავი პრობლემის წინაშე დგას. საქართველოში მასწავლებელთა უმრავლესობა უსახსრობითა და უწამლობით იტანჯება, თვიდან თვემდე ვალებით ცხოვრობს. არც სკოლაში მოსულს ხვდება სახარბიელო მდგომარეობა. სკოლაში მასწავლებლის უმთავრესი პრობლემა მწირი რესურსებია, რომელთა გარეშეც მოსწავლეების მოტივაციის ამაღლება ძალიან რთულია.
ხათუნა ხალვაში: მასწავლებლის და რეჟისორის პროფესია მხიბლავდა ბავშვობიდან, ასე რომ, პროფესიის არჩევისას ბევრი ფიქრი არ დამჭირვებია. ვფიქრობ, ორივე სურვილი ავისრულე, ყოველი გაკვეთილი ჩემი რეჟისურით მიმდინარეობს, ვარ სცენაზე, ჩემს მოსწავლეებთან ერთად, როლური თამაშებით, სხვა ინტერაქტიული მეთოდებით და ექსპერიმენტებით.
მასწავლებლობა ჩემთვის გაცილებით მეტია, ვიდრე პროფესია. რა შეიძლება იყოს უკეთესი მოსწავლის ღიმილზე, წარმატების სიხარულს რომ მოაქვს, მათი მეგობრის, მრჩევლის როლში ყოფნა ახალგაზრდული ენერგიით მავსებს, მათი სიყვარული, დახმარების სურვილი მთას გადამადგმევინებს, საინტერესოა მათი სულის „გაჩალხვა“. პედაგოგმა ფეხი თუ არ აუწყო თანამედროვეობას, პროფესია პრობლემად ექცევა, რადგან დიდია მოთხოვნები სახელმწიფოს, სკოლის დირექციის, მოსწავლეთა და მათი მშობლების მხრიდან, მაგრამ ყველა პრობლემა დაიძლევა გამოწვევების მიღებით და მაქსიმუმის გაღებით.
როგორი ხელშეწყობა აქვს მასწავლებელს,
თანამედროვე სტანდარტის მოთხოვნის შესაბამისად რომ განვითარდეს
მარინა ისკაკოვა: ახალი სქემის ფარგლებში, ჩემი აზრით, ძალიან გამარტივდა მასწავლებლის პროფესიული წინსვლის გზა, რადგან დამატებითი აქტივობების ნუსხა, თითქმის, სრულად მოიცავს მასწავლებლის საქმიანობას. ყოველდღიურად რასაც აკეთებს, საშუალება ეძლევა, ასახოს კრედიტქულებში.
ნინო გაბულდანი: სასურველია, ტრენინგები უშუალოდ სქემის საჭიროებებს მოერგოს. ვგულისხმობ პრაქტიკოსის, უფროსის, წამყვანისა და მენტორის სქემით გათვალისწინებულ აქტივობებს.
მასწავლებლების პრობლემებზე უკვე მოგახსენეთ. ისევ გავიმეორებ: მწირი ჯამაგირი მასწავლებლის განვითარებას ძალიან აფერხებს. ბევრ მასწავლებელს ვიცნობ, საკუთარ მცირე ანაზღაურებას ისევ საგანმანათლებლო რესურსების შეძენას რომ ახმარს. მასწავლებლები თუ მეტ დაფინანსებას მიიღებენ, დარწმუნებული ვარ, მეტს გაიღებენ არსებული პრობლემების მოსაგვარებლად.
ხათუნა ხალვაში: მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების სქემა დიდ შესაძლებლობებს იძლევა, მასწავლებლის მიერ შესრულებული აქტივობები არ რჩება ყურადღების მიღმა, ხელსაყრელია პედაგოგისთვის შეფასების მექანიზმი, ვფიქრობ, ყველა პირობაა შექმნილი პროფესიული განვითარებისთვის.
ქართველი მასწავლებლის მთავარი გამოწვევა
მარინა ისკაკოვა: ქართველი მასწავლებლების მთავარი გამოწვევაა საფუძველი ჩავუყაროთ ბავშვის ფიზიკურ, გონებრივ, ზნეობრივ და ესთეტიკურ განვითარებას; ხელი შევუწყოთ მოზარდის ჯანმრთელობის განმტკიცებას და მის სასკოლო მზაობას. ბავშვის სრულფასოვანი და მრავალმხრივი განვითარებისათვის საჭირო გარემოსა და პირობების შექმნა შესაძლებელია მხოლოდ სახელმწიფოს, მშობლების, სასწავლო დაწესებულებებისა და თემის ერთობლივი მონდომებითა და ძალისხმევით.
ნინო გაბულდანი: მთავარი გამოწვევა ქართველი მასწავლებლისთვის გახლავთ ის, რომ მან აქტიური მონაწილეობა უნდა მიიღოს სამოქალაქო საზოგადოების ფორმირებაში. მასწავლებელს ევალება, ღირებულებებს აზიაროს მოსწავლეები, რომლებმაც ხვალ და ზეგ ახალი სიტყვა უნდა თქვან. ამის გაკეთება პოსტსაბჭოთა ქვეყანაში არ არის ადვილი საქმე. საბჭოთა სისტემამ მემკვიდრეობით გადმოგვცა მახინჯი აზროვნება, რომლისგან გათავისუფლებასაც დრო სჭირდება. მასწავლებლის როლი ამ საქმეში უმთავრესია.
ხათუნა ხალვაში: სწავლების მეთოდები რჩება ქართველი მასწავლებლის მთავარ პრობლემად. როგორ ასწავლოს მოსწავლეს პედაგოგმა 21-ე საუკუნეში, ვფიქრობ, სწორედ ეს არის მთავარი გამოწვევა.
სქემის სირთულეები და
რეალისტური საფეხურებრივი წინსვლა
მარინა ისკაკოვა: ჩემი მაგალითის საფუძველზე, შემიძლია ვთქვა, რომ სავსებით შესაძლებელია ყველა საფეხურის დაძლევა. ჯერ კიდევ ძველი სქემის ფარგლებში ვიყავი ავანგარდში, მქონდა მაქსიმალური შეფასება — 10 კრედიტქულა, რომელიც არ დამეკარგა და ჩამეთვალა ახალი სქემის ფარგლებში. ჯერ კიდევ 2011 წელს, როცა ორი სასერტიფიკაციო გამოცდა ჩავაბარე და სერტიფიცირებული მასწავლებელი გავხდი, იმავე წელს, 1000-ლარიანი მასწავლებლის გამოცდის ჩაბარების საშუალება აღარ მომეცა. გული დამწყდა, რადგან ჩემთვის ოთხი გამოცდის ჩაბარება პრობლემა არ იყო. შემდეგ წელს კი, ეს გამოცდები მოიხსნა. მას შემდეგ ყოველთვის ვცდილობდი, ფეხი ამეწყო რეფორმებისთვის, უმაღლესი შეფასების მისაღებად. ახალი სქემის ფარგლებში, როგორც მეცნიერების დოქტორს და სერტიფიცირებულ მასწავლებელს, 2015 წელს, მომენიჭა წამყვანი პედაგოგის სტატუსი. მენტორის სტატუსისათვის სქემით განსაზღვრული საჭირო აქტივობები ჯერ კიდევ 2016 წელს განვახორციელე. საერთოდ მიყვარს ყველაფრის სწრაფად შესრულება. ამ გზაზე სირთულე არ შემხვედრია. მთავარია, იყოს მიზნის მიღწევის გარკვეული გეგმა, კანონმდებლობა და ინსტრუმენტები. ამჟამად მასწავლებლებში გაურკვევლობას იწვევს გარე დაკვირვება, რომელიც პილოტირების რეჟიმშია. შიდა საგაკვეთილო დაკვირვებაც ბევრ კითხვას აჩენს, მაგრამ შეფასების ჯგუფს ჩაუტარდა შესაბამისი ტრენინგები და იმედი მაქვს კითხვები მოიხსნება.
ნინო გაბულდანი: სქემა ჩემთვის საინტერესო შემოთავაზება აღმოჩნდა. არ მომწონს ერთ ადგილას დგომა. მიყვარს სიახლეები. სქემამ მოქმედების შესაძლებლობა მომცა. ყველა აქტივობა ხალისით შევასრულე. ვფიქრობ, სქემას არ ახლავს გადაულახავი სირთულეები. სტატიის დაწერა, კვლევის წარმართვა და სამოდელო გაკვეთილების ჩატარება ყველა მასწავლებელმა უნდა შეძლოს.
სქემა რამდენად განვითარდება, დამოკიდებულია მასწავლებლის აქტიურობაზე, თუმცა მას სახელმწიფოსგან მეტი მხარდაჭერა სჭირდება. სწრაფ ტემპს რაც შეეხება, ამას დრო გვიჩვენებს. მთავარი, რისი მომსწრენიც წელს გავხდით, გახლავთ ის, რომ სქემა ამოქმედდა. მასწავლებლებმა დაიწყეს ერთი საფეხურიდან მეორეზე გადასვლა. ვფიქრობ, ეს მათ მოტივაციაზე იმოქმედებს.
ხათუნა ხალვაში: სქემა ხელსაყრელი ინსტრუმენტია პროფესიული ზრდით დაინტერესებულთათვის. კრედიტების დასაგროვებლად მასწავლებლები საკმაოდ აქტიურობენ. ეს კი საწინდარია, რომ მომავალში უფრო სწრაფად და იოლად შეძლონ კრედიტების დაგროვება და სტატუსის შეცვლა, რაც მათთვის ხელფასის ზრდის მოტივაციასაც აჩენს. ზოგიერთი აქტივობის შეფასების კრიტერიუმების გვიან გამოქვეყნებამ შეაფერხა მათი განხორციელების პროცესი და სტატუსის შეცვლის შესაძლებლობა შეზღუდა. სირთულეს კი ის ქმნის, რომ მასწავლებლები სათანადოდ ვერ იაზრებენ სქემით გათვალისწინებულ ამა თუ იმ აქტივობას, მის დანიშნულებას, სჭირდებათ რეკომენდაციები მათი განხორციელებისთვის. მათი დამხმარეა ფასილიტატორი, გზამკვლევი, მაგრამ, ტრენინგი, რომელიც დიდ დახმარებას უწევს პედაგოგს, ხშირად არ არის ხელმისაწვდომი.
მენტორობამდე განვლილი გზა —
რჩევა კოლეგებს, როგორ გახდნენ მენტორები
მარინა ისკაკოვა: რომ გახდე მენტორი, საჭიროა გქონდეს პროფესიული ზრდის დიდი მოთხოვნა, სურვილი, სხვას გაუზიარო შენი გამოცდილება, რათა განვითარდეს არა მხოლოდ ერთი პიროვნება, არამედ სკოლის თემი. საჭიროა სწრაფვა სიახლეებისადმი, მისი დანერგვა სასწავლო პროცესში. მენტორს უნდა უყვარდეს თავისი საქმე, მოსწავლეები, თითოეულ ბავშვში საუკეთესო მხარეს ხედავდეს და ეძებდეს გზას მისი განვითარებისათვის. შემდეგ კი კოლეგებს უზიარებდეს გამოცდილებას.
ნინო გაბულდანი: მენტორობამდე განვლილი გზა არ გახლავთ მარტივი. მე სკოლაში 90-იან წლებში მოვედი. ყველას გვახსოვს ამ პერიოდის სიძნელეები. ზამთარში გაყინულები ვისხედით მასწავლებლები და მოსწავლეები. ვერ ვყიდულობდით წიგნებს. ვცდილობდით, ჩვენ ხელთ არსებული ყველა რესურსი გამოგვეყენებინა. კეთილი ადამიანები უარს არ გვეუბნებოდნენ, საოჯახო ბიბლიოთეკებით გვესარგებლა. სკოლას ნელ-ნელა გაუჩნდა წიგნების შესყიდვის, საინფორმაციო ტექნოლოგიების გამოყენების შესაძლებლობა. დღეს ბევრად უკეთესი მდგომარეობა გვაქვს, თუმცა ეს საკმარისი არ არის.
როცა მენტორ-მასწავლებლის სტატუსის მოსაპოვებელ აქტივობებზე ვფიქრობდი, ვცდილობდი, ერთი მთავარი მიმართულება გამომეკვეთა, რომელზეც ავაგებდი ჩემს პორტფოლიოს. ეს მიმართულება გახლავთ სკოლა ძალადობის გარეშე. ძალადობის თემაზე ავაგე სამოდელო გაკვეთილები, კვლევა, დავწერე სტატიები. ძალადობა ჩვენი საზოგადოების უმნიშვნელოვანესი პრობლემაა. სადაც ძალადობაა, იქ განვითარებაზე ლაპარაკი ზედმეტია, არადა, ხშირ შემთხვევაში, ის ნორმად არის მიჩნეული.
კოლეგებს ვურჩევდი, მუდმივად იზრუნონ განვითარებაზე (მასწავლებლის განვითარება, პარალელურად, მოსწავლის განვითარებას ნიშნავს). მენტორის სტატუსის მოსაპოვებლად ეს აუცილებელი თვისებაა და, როგორც ნათქვამია, ვინც ეძებს, აუცილებლად იპოვის.
ხათუნა ხალვაში: მენტორობამდე 23-წლიანი გზა გავიარე. ახალ სქემაში წამყვანის სტატუსით ჩართულმა განვახორციელე სავალდებულო და დამატებითი აქტივობები. სულ 32 კრედიტი დავაგროვე, მაგრამ ჩემი პრაქტიკული საქმიანობა სულაც არ ყოფილა რბოლა კრედიტებისთვის, ვემსახურები ჩემს საყვარელ საქმეს დიდი შემართებით.
ყველა პედაგოგს ვუსურვებ წარმატებას. ჩემს სკოლაში თითქმის ყველა უფროსი მასწავლებელია. მას შემდეგ, რაც მენტორმასწავლებლად დავსახელდი, ყველას გაუჩნდა მოტივაცია. ჩემს ძვირფას კოლეგებს შემიძლია ვუთხრა, რომ თუ სწორად დაგეგმავენ თავიანთი განვითარების გზას და გააგრძელებენ მუშაობას, დარწმუნებული ვარ, შედეგს მიაღწევენ. ვურჩევდი, იყონ ღია სიახლეების მისაღებად. საყვარელი საქმის კეთებით, დაუღალავი შრომითა და მიზანსწრაფულობით ყველა მწვერვალი დაიპყრობა.
სტატუსით დაკისრებული პასუხისმგებლობა და სამომავლო გეგმები
მარინა ისკაკოვა: სქემის ფარგლებში, მენტორის ფუნქცია-მოვალეობები მიმართულია სასწავლო პროცესის ხარისხის გაუმჯობესებაზე და კათედრის/სკოლის განვითარებაზე, რასაც სტატუსის მინიჭებამდეც ვაკეთებდი. რა თქმა უნდა, გავაგრძელებ ჩემს საქმიანობას ამ მიმართულებით. მზად ვარ, დავეხმარო არა მარტო ჩემი სკოლის მასწავლებლებს, არამედ ნებისმიერ მსურველს. რამდენიმე დღის წინ სკოლაში მესტუმრა ქიმიის ორი უფროსი პედაგოგი. მათ საინფორმაციო საშუალებებით გაიგეს, რომ მენტორი გავხდი. მოვიდნენ და მთხოვეს დახმარება. ისინი დარეგისტრირდნენ გარე დაკვირვებაზე, აინტერესებდათ გარე დაკვირვებისათვის როგორ მოემზადონ. ჩემთვის ეს იყო ძალიან დიდი პასუხისმგებლობა და აღიარება. აღმოჩნდა, რომ დიდი ხანია აკვირდებოდნენ ჩემს საქმიანობას ელექტრონული პორტფოლიოს მეშვეობით, რომელიც მისაწვდომია ნებისმიერი დაინტერესებული პირისათვის. პორტფოლიოში ასახული მაქვს ჩემი საქმიანობის 4-წლიანი გამოცდილება: სასწავლო წლიური გეგმები, სამოდელო თუ ინტეგრირებული გაკვეთილები, პროექტები, კლუბის მუშაობა და სხვ. ასე რომ, ვარ ქუთაისის, იმერეთის პედაგოგების სამსახურში.
ნინო გაბულდანი: სტატუსი სასწავლო პროცესის ხარისხზე ზრუნვას მაკისრებს. ამისთვის, უპირველესად, მინდა, ტრენერის მოსამზადებელი ტრენინგი გავიარო, რომ უკეთ შევძლო კოლეგების დახმარება. გავაგრძელებ ძალადობის წინააღმდეგ ბრძოლას.
ხათუნა ხალვაში: ვასწავლი და ვსწავლობ. მე თვითონ მაქვს სურვილი, რომ პროფესიულად გავიზარდო, სიახლე შევიტანო და ხალისიანი და საინტერესო გავხადო ბავშვებისთვის სწავლების პროცესი. ამას გავაგრძელებ. ვერთვები პროექტებში, ჩემს მოსწავლეებთან ერთად, ვმონაწილეობ კონკურსებსა და კონფერენციებში. მეტი მოტივაცია მაქვს, რომ ჩემი საქმე უკეთ გავაკეთო, მეტს გავუზიარო ჩემი გამოცდილება და საგანმანათლებლო სივრცე მოსწავლეებისთვის მიმზიდველი გავხადო.
ყველაზე მნიშვნელოვანი თვისება,
რომელიც მასწავლებელს ბავშვებისთვის მისაღებს ხდის
მარინა ისკაკოვა: მასწავლებელი უნდა იყოს ინტელექტუალური, აქტიური მსმენელი, ობიექტური, ყველა ბავშვის მიმღები.
ნინო გაბულდანი: ყველაზე მნიშვნელოვანი მასწავლებლისთვის სიყვარულის, თანაგრძნობის უნარია. თუ ბავშვი გიყვარს, აუცილებლად მიგიღებს, გამოგყვება. მხოლოდ ასეა შესაძლებელი სამშვიდობოს გასვლა.
ხათუნა ხალვაში: საქმის და ბავშვების სიყვარული.
რატომ უნდა აირჩიონ ახალგაზრდებმა
მასწავლებლის პროფესია
მარინა ისკაკოვა: სკოლის ასაკში მიღებულ გამოცდილებაზეა დამოკიდებული მთელი ცხოვრების მიღწევები. თუ გვინდა გვქონდეს განვითარებული სამყარო, გვყავდეს კომპეტენტური მთავრობა, მოსამართლეები, ეკონომისტები, ექიმები, იურისტები, განვითარებული მოქალაქეები, მათი აღზრდა სკოლის ასაკიდან უნდა დავიწყოთ. ამიტომაც ვფიქრობ, რომ მასწავლებლის პროფესია ახალგაზრდობის საუკეთესო ნაწილმა უნდა აირჩიოს.
ნინო გაბულდანი: ბატონი მერაბ მამარდაშვილი ამბობდა: თუ ახალგაზრდები წავლენ საქართველოს პერიფერიებში და იქ თავიანთ სკოლებს შექმნიან, მე ვიწამებ ქვეყნის მომავალს (სკოლების შექმნაში, შესაძლოა, ის ახლებურ მიდგომასა და სწავლებას გულისხმობდა). ამ რწმენის გაძლიერება დღესაც გვჭირდება, ამიტომაც ახალგაზრდებმა თავიანთი სიტყვა უნდა თქვან.
ხათუნა ხალვაში: თუ გაინტერესებთ ბავშვის სულიერი სამყარო, გიყვართ ისინი უპირობოდ, გხიბლავთ ექსპერიმენტები, იღებთ საინტერესო გამოწვევებს, თქვენ მოწოდებული ხართ, იყოთ პედაგოგი და აუცილებლად მიაღწევთ წარმატებას.
მოამზადა ლალი ჯელაძემ
|