2017-12-07
ორი მოზარდის განსაკუთრებული სისასტიკით მკვლელობის შესახებ, რამდენიმე დღეა, მთელი ქართველი საზოგადოება შეშფოთებული ლაპარაკობს. როგორ მივედით ასეთ ტრაგედიამდე, წლების წინ ხომ „უსაფრთხო სკოლის პროგრამამ“ შედარებით გაანეიტრალა სკოლებში შექმნილი ვითარება, რა შეიცვალა მას შემდეგ და რატომ — უარესობისკენ?
ამ კითხვებზე პასუხებს ეძებენ დარგის სპეციალისტები, ფსიქოლოგები, პოლიტიკოსები, ექსპერტები... ზოგს რა მიაჩნია მთავარ მიზეზად და ზოგს — რა, მაგრამ ის, რომ გარემო, რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობთ, დაუნდობელი და აგრესიულია, არავისთვის საკამათო არ არის, მით უმეტეს, ჩვენი მკითხველისთვის. სულ რაღაც ერთი თვის წინ სახალხო დამცველის სკოლების მონიტორინგის შედეგები გამოვაქვეყნეთ. „მდგომარეობა საკმაოდ მძიმეა როგორც ფიზიკური, ასევე ფსიქოლოგიური ძალადობის კუთხით“— ნათქვამია ანგარიშში. თურმე მასწავლებლების (მოსწავლეებისაც) დიდი უმრავლესობა ძალადობად სულაც არ მიიჩნევს მოზარდის სიტყვიერ შეურაცხყოფას, დამცირებას კლასის წინაშე, ცემას, თავში წამორტყმას... ანგარიშში მოყვანილ ფაქტებზე კომენტარის გაკეთებისას, განათლების მინისტრის მოადგილე ამბობს, რომ „მანდატურის სამსახურის ფსიქოლოგიური ცენტრი, მეორე წელია, მასწავლებლებისა და ადმინისტრაციის წარმომადგენლებისთვის, დესტრუქციული ქცევის იდენტიფიკაციასთან დაკავშირებულ ტრენინგებს ატარებს.“ ასევე, მოქმედებს ძალადობის შემთხვევებზე რეაგირების მექანიზმი და „ყველა მოსწავლემ, რომლის სკოლაშიც არის მანდატურის სამსახური, ამავდროულად, ჰყავს კლასის დამრიგებელი, ზუსტად იცის, თუ ვის უნდა მიმართოს ძალადობის შემთხვევაში“. ეჭვი არ გვეპარება, რომ მექანიზმებიც შემუშავებულია და ტრენინგებიც ტარდება, მაგრამ მომხდარი ხომ (სხვა მიზეზებთან ერთად) მიღებული ზომების არაეფექტურობაზეც მეტყველებს. ხომ ფაქტია, რომ მოსწავლემ, რომელზეც ბულინგი განხორციელდა, არ იცის ვის მიმართოს ან იცის, მაგრამ, სამწუხაროდ, გულშემატკივარი (დამრიგებელი, მანდატური) სკოლაში არ ეგულება. თუმცა, არის კიდევ ერთი ფაქტორი, არც თუ უმნიშვნელო — როცა მოზარდი „ქუჩური გარჩევით“ საქმის მოგვარებას ანიჭებს უპირატესობას, ეს კიდევ ცალკე პრობლემაა, რომლის მოგვარებაზე, პირველ რიგში, განათლების სამინისტრომ უნდა იზრუნოს.
სკოლებში ძალადობა კომპლექსური პრობლემაა და კარგად გვესმის, რომ მარტო განათლების სისტემისთვის მისი გადაბრალება მხოლოდ თავის მოტყუებაა, მაგრამ ვფიქრობთ, პირველ რიგში, სწორედ ჩვენ, ამ სფეროში მომუშავე ადამიანები ვართ ვალდებულნი, ხარვეზები სისტემის შიგნით ვეძებოთ და ვიპოვოთ. დამნაშავეებს სამართალდამცავი ორგანოები მიხედავენ, იმედია, სამართლიანად, თორემ უსამართლო განაჩენის მაგალითებიც ბევრი ვიცით.
|