2018-05-17 რამდენად უზრუნველყოფს სკოლა საბაზო უნარის განვითარებას შეფასებისა და გამოცდების ეროვნულმა ცენტრმა წიგნიერების საერთაშორისო კვლევის — ჵჳRლS-ის შედეგები გამოაქვეყნა, რომელიც 9-10 წლის მოსწავლეებში კითხვის უნარს იკვლევს. კვლევის თანახმად, 2006 წელთან შედარებით მოსწავლეებმა შედეგები მცირედით, მაგრამ მაინც გააუმჯობესეს, შემცირდა იმ მოსწავლეთა რაოდენობა, რომელთაც მინიმალურ დონეზეც არ აქვთ განვითარებული წაკითხულის გააზრების უნარი. თუმცა კვლევაში ჩართულ 6000-მდე მოსწავლეს შორის წაკითხულის გააზრება 14%-ს მაინც უჭირს. გარდა ამისა, სიახლეა ისიც, რომ კვლევაში პირველად მონაწილეობდნენ ეროვნული უმცირესობის წარმომადგენლები, რომელთა შედეგებიც ქართველ მოსწავლეებზე დაბალია.
საგანგაშოა თუ არა კვლევით გამოვლენილი მაჩვენებელი 9-10 წლის მოსწავლეთა 14 პროცენტი, რომელსაც მინიმალურ დონეზე არ აქვს განვითარებული კითხვის უნარი და რა არის ის ძირითადი ფაქტორები, რომელიც შედეგების მკვეთრად გაუმჯობესებას უშლის ხელს — ამის შესახებ გვესაუბრება შეფასებისა და გამოცდების ეროვნული ცენტრის კვლევის დეპარტამენტის ხელმძღვანელი ია კუტალაძე.
— ქალბატონო ია, წიგნიერების საერთაშორისო კვლევაში უკვე მესამედ მივიღეთ მონაწილეობა და, ამ ხნის განმავლობაში, მოსწავლეთა შედეგები ისევ არასახარბიელოა. როგორ აფასებთ კვლევის შედეგებს, არის თუ არა 14% სერიოზულად დამაფიქრებელი?
— ჵჳRლS-ის კვლევა ხუთ წელიწადში ერთხელ ტარდება და საქართველო, 2006 წლიდან უკვე კვლევის სამ ციკლში მონაწილეობდა. ამჯერად 2016 წლის კვლევის მონაცემები გავასაჯაროეთ. თუ შედეგების 10 წლიან დინამიკას შევხედავთ, 2006 წლიდან — 2016 წლამდე მოსწავლეთა საშუალო მიღწევა გაიზარდა, ამასთან, შემცირდა იმ მოსწავლეთა პროცენტული წილი, რომელთაც კითხვის (წაკითხულს გააზრების) მინიმალური კომპეტენცია არ გააჩნიათ. მიღწევების გაუმჯობესების პოზიტიური დინამიკის მიუხედავად, დღესაც ჩვენი მოსწავლეების შედეგი საერთაშორისო საშულო ნიშნულზე დაბალია, უფრო მნიშვნელოვანი კი ისაა, რომ ჩვენი მოსწავლეების, დაახლოებით, 14%-ს უჭირს წაკითხული ტექსტის გააზრება; ეს მოსწავლეთა ის კრიტიკული ნაწილია, რომელსაც კითხვის მინიმალური კომპეტენცია არ გააჩნია, რადგან დაბალი საფეხურისთვის განკუთვნილი დავალებების გადაწყვეტაც კი არ შეუძლიათ. მაგალითად, უჭირთ ტექსტში ცხადად, ექსპლიციტურად მოცემული ინფორმაციის ამოკრეფა, უშუალო დასკვნის გამოტანა. თავისთავად, ეს ძალიან სერიოზული პრობლემაა, შეიძლება ითქვას, რომ ისინი განწირულები არიან აკადემიური მარცხისთვის საშუალო განათლების მომდევნო საფეხურზე. განვმარტავ რატომ ვაფასებ ასე კრიტიკულად ამ შედეგს: სწავლების საფუძველი კითხვაა და იმისთვის, რომ ისწავლონ, მათ სხვადასხვა ტიპის საინფორმაციო ტექსტები უნდა წაიკითხონ, გაიაზრონ, გააანალიზონ. ამ უნარის გარეშე როგორ უნდა ისწავლოს ბავშვმა, მაგალითად, ბიოლოგია, ქიმია, ფიზიკა, ისტორია და ა.შ. ცხადია, მოსწავლეთა 14%-ს სწავლაში პრობლემები შეექმნება. ეს შედეგი, რა თქმა უნდა, ძალიან დამაფიქრებელია.
2006 წლის მონაცემებით, ასეთი ბავშვების რაოდენობა 18% იყო, 2016 წლის მონაცემებით — შემცირდა, მაგრამ არა დრამატულად. კითხვა საბაზო უნარია და ყველაფერი მასზეა დაფუძნებული. როგორ შეიძლება ხარისხიან სასკოლო განათლებაზე ვისაუბროთ, თუ ის ვერ უზრუნველყოფს ამ საბაზო უნარის განვითარებას დაწყებით საფეხურზე მოსწავლეთა მნიშვნელოვან ნაწილთან. 14%-ს კითხვის მინიმალური კომპეტენცია არა აქვს, თუმცა გარკვეული თვალსაზრისით, რისკ ჯგუფს წარმოადგენს მოსწავლეთა 26%, რომელიც კითხვის უნარის განვითარების თვალსაზრისით მიღწევის დაბალ საფეხურზეა, ანუ მხოლოდ მინიმალურ კომპეტენციებს ფლობს კითხვაში; კითხვის უნარის შემდგომი განვითარებისთვის სათანადო მხარდაჭერის არარსებობის შემთხვევაში, მათაც შეიძლება შეექმნათ სწავლის პრობლემები მომდევნო კლასებში. ამიტომ, ამ შედეგებს ძალიან კრიტიკულად გაანალიზება-გააზრება და შესაბამისი ქმედითი ღონისძიებების დასახვა სჭირდება.
საერთაშორისო კვლევაში მოსწავლეთა მიღწევების წარმოდგენა ორგვარად ხდება: ერთი — საშუალო მიღწევა და მეორე — მოსწავლეთა პროცენტული განაწილება მიღწევის საფეხურების მიხედვით. მიღწევის ოთხი საფეხური გვაქვს — უმაღლესი, მაღალი, საშუალო, დაბალი. მოსწავლეთა 14%, რომელზეც ჩვენ ზემოთ ვსაუბრობდით, მიღწევის დაბალი საფეხურისთვის განკუთვნილ დავალებებსაც ვერ ძლევენ. აქვე აღვნიშნავ, რომ უმაღლეს საფეხურზე მოსწავლეთა 2%-ია, მაღალზე კი — 20%.
ჩვენ აღვნიშნეთ რომ 2006 წლიდან შედეგი გაუმჯობესებულია, თუ კითხვას ასე დავსვამთ — ვის ხარჯზე გაუმჯობესდა? ვინ გააუმჯობესა? მაშინ არც თუ სახარბიელო პასუხს მივიღებთ. გაუმჯობესების მაჩვენებელი ყველაზე ნაკლებია სწორედ იმ ჯგუფში, რომელთა მიღწევებიც კრიტიკულად დაბალია, ანუ მიღწევის დაბალი საფეხურის მიღმაა. სწორედ ეს არის მნიშვნელოვანი, რომ ამ კრიტიკულმა ნაწილმა შედეგი გააუმჯობესოს და კითხვაში მინიმალური სტანდარტი დააკმაყოფილოს.
— კვლევით ისიც გამოიკვეთა, რომ კერძო სკოლის მოსწავლეებს უფრო მაღალი მიღწევები აქვთ, ვიდრე საჯარო სკოლის მოსწავლეებს და ქალაქის სკოლის მოსწავლეებს უფრო მაღალი, ვიდრე სოფლის სკოლის მოსწავლეებს, არის თუ არა, ამ თვალსაზრისით, მკვეთრი სხვაობა და რა არის ამის მიზეზები?
— როცა კომპლექსურ ანალიზს ვატარებთ, ჩანს, რომ ეს სხვაობა, ძირითადად, რესურსებზე არასაკმარისი წვდომითაა გამოწვეული. სოფელში მცხოვრებ მოსწავლეს ნაკლებ რესურსზე მიუწვდება ხელი როგორც სახლში, ისე სკოლაში. ის სხვაობაც, რაც ქალაქსა და სოფელში მცხოვრებ მოსწავლეებს შორის არსებობს, რესურსების სხვადასხვაობითაა გამოწვეული. ქალაქში ბავშვებს მეტ სასწავლო რესურსზე მიუწვდებათ ხელი, მაგალითად, მუზეუმები და ბიბლიოთეკები და სხვა მრავალი, უფრო მეტ მშობელს აქვს უმაღლესი განათლება მიღებული, უფრო აქტიურად არიან ჩართული ბავშვის განათლებაში და სხვ.
კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორი, რომელიც ამ სხვაობას განაპირობებს, არის სკოლამდელ განათლებაში ჩართულობა. ქალაქში მცხოვრები ბავშვები უფრო მეტად დადიან ბაღში, რაც დადებითად აისახება მათ სასკოლო მზაობასა და შემდგომ კითხვის უნარის განვითარებაზე. ჵirls-მაც და სხვა კვლევებმაც აჩვენეს, რომ ბავშვები, რომლებიც ბაღში დადიან, უკეთეს შედეგებს აჩვენებენ კითხვაში მეოთხე კლასში, ვიდრე ბავშვები, რომლებიც არ იყვნენ ჩართულები სკოლამდელ განათლებაში. აღვნიშნავ, რომ ქალაქის სკოლების მოსწავლეთა 11%-ს წაკითხულის გააზრების მინიმალური კომპეტენცია არ აქვს, სოფლად მდებარე სკოლის მოსწავლეებში კი ეს პროცენტი 18-ს აღწევს. ბევრი კომპლექსური ფაქტორის შედეგია ის, რომ სოფელში მცხოვრებ ბავშვს უფრო დაბალი შედეგი აქვს, ვიდრე ქალაქში მცხოვრებ მოსწავლეს.
— კიდევ რა მიზეზია, რის გამოც სათანადოდ ვერ ვაუმჯობესებთ შედეგებს?
— კვლევა აჩვენებს, რომ რესურსების უკმარისობა ერთ-ერთი ფაქტორია, რომელიც გავლენას ახდენს მოსწავლის კითხვის უნარის განვითარებაზე. რა თქმა უნდა, უმნიშვნელოვანესია გარემო, სადაც კითხვის უნარის განვითარება ხდება. დავიწყოთ სახლიდან — მშობელია ბავშვისთვის კითხვის პირველი მასწავლებელი, თუ ბავშვს სახლში კარგი საბავშვო ბიბლიოთეკა აქვს, ხშირად უკითხავენ წიგნს ან თავად მშობლები კითხულობენ ხშირად და ბავშვი ხედავს, რომ წიგნი ოჯახში ღირებულია, მასაც პოზიტიური დამოკიდებულება უყალიბდება კითხვისადმი, მოსწონს კითხვა. შესაბამისად, ასეთ ბავშვებს გაცილებით უკეთ უვითარდებათ კითხვის უნარი. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია სკოლის გარემოც — თუ მოსწავლეს კვალიფიციური პედაგოგი ჰყავს, რომელიც კარგად ფლობს კითხვის სწავლების სტრატეგიებს (იცის როგორ ასწავლოს ბავშვს კითხვა), ითვალისწინებს ბავშვის ინდივიდუალურ საჭიროებებს, კარგად ურჩევს საკითხავ მასალას, აქვთ კარგი ბიბლიოთეკა და წვდომა საინტერესო წიგნებზე, ამასთან, სახელმძღვანელოებში საინტერესო ტექსტებია მოცემული, რომელიც მოსწავლეს კითხვისადმი ინტერესს უღვივებს, ზოგადად, სკოლა ორიენტირებულია ბავშვის წიგნიერების განვითარებაზე და შესაბამის აქტივობებს ახორციელებს, რასაკვირველია, ასეთ სკოლაში ბავშვებს უფრო მაღალი მიღწევები ექნებათ. რესურსები სახლში და რესურსები სკოლაში — ეს ორი უმნიშვნელოვანესი გარემოა, რომელიც მოსწავლის კითხვის უნარის განვითარებაზე აისახება. ბავშვს სჭირდება მხარდაჭერა როგორც სახლში, არაფორმალურ დონეზე, ისე სკოლაში, სწავლის ფორმალურ გარემოში; ამ გარემოში კი განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია მასწავლებლის კვალიფიკაცია და მხარდაჭერა.
— წიგნიერების საერთაშორისო კვლევამ პირველად შეაფასა ინტერნეტში მოცემული ინფორმაციის კითხვის უნარები, როგორია eჵჳRლS-ის შედეგები?
— დიახ, ეს ახალი კომპონენტია, რაც წიგნიერების საერთაშორისო კვლევას დაემატა და აქ ოდნავ უფრო დაბალია ჩვენი შედეგები, ვიდრე, ჩვეულებრივ სტანდარტულ წიგნიერების კვლევაში. თუმცა, ყველა მონაწილე ქვეყანაში ვლინდება ეს ტენდენცია — ამ ნაწილში მოსწავლეთა მიღწევები უფრო დაბალია. ესეც დასაფიქრებელი ფაქტია, რადგან დაწყებით საფეხურზე პირველკლასელებისთვის კომპიუტერებით უზრუნველყოფაზე დიდი რესურსი იხარჯება. აქაც, კრიტიკულად მნიშვნელოვანია მასწავლებელთა კვალიფიკაცია და ელექტრონული რესურსების ეფექტურად გამოყენება, თუმცა, როგორც ფსიქოლოგი, ვიტყოდი, რომ საჭიროა მსჯელობის დაწყება იმაზე, რამდენად გამართლებულია ამ ასაკში კომპიუტერების აქტიური გამოყენება.
eჵჳRლS-ში სულ 5600 მოსწავლე მონაწილეობდა და კვლევის შედეგები, დაახლოებით, იგივეა, რაც წიგნიერების საერთაშორისო კვლევამ აჩვენა. მაჩვენებლები, საფეხურებრივი მიღწევების მიხედვით, ასე განაწილდა: უმაღლესი მიღწევა აქვს მოსწავლეთა 1%-ს (საერთაშორისო სტანდარტია 12%), მაღალი — 16%-ს (საერთაშორისო სტანდარტია 50%), საშუალო — 54%-ს (საერთაშორისო სტანდარტია 84%), დაბალი — 85%-ს (საერთაშორისო სტანდარტია 97%). დაახლოებით 15%-ია იმ მოსწავლეთა რაოდენობა, რომლებიც მინიმალურ დონეზეც ვერ ახერხებენ წაკითხულის გააზრებას.
— კვლევაში პირველად მიიღეს მონაწილეობა არაქართულენოვანმა მოსწავლეებმა. როგორია მათი კითხვის უნარები, განსხვავდება თუ არა ქართველი მოსწავლეების შედეგებისგან?
— 2016 წლის წიგნიერების კვლევაში აზერბაიჯანული სექტორის მოსწავლეებმა მიიღეს მონაწილეობა, ტესტები მშობლიურ ენაზე შეავსეს. მათ კიდევ უფრო დაბალი შედეგები აჩვენეს, ვიდრე იმ ბავშვებმა, რომლებმაც ტესტი ქართულ ენაზე შეასრულეს. განსხვავება მკვეთრია და მნიშვნელოვნად დაბალი.
ამის მიზეზიც არასაკმარისი რესურსებია. მათი ინტეგრაციისა და სრულფასოვან მოქალაქეებად ჩამოყალიბებისათვის მნიშვნელოვანია მეტი ყურადღება მიექცეს ეთნიკურ უმცირესობებს, თუმცა, ასეთივე ყურადღებას საჭიროებენ ქართველი ბავშვები, რომლებიც ჩვეულებრივ საჯარო სკოლებში სწავლობენ.
მე-7 კლასში ჩავატარეთ სახელმწიფო შეფასება „ქართული, როგორც მეორე ენა“. აქაც სერიოზული პრობლემები იკვეთება. გარემოში, სადაც, ძირითადად, ეთნიკური უმცირესობაა დასახლებული, მოსწავლეების მიღწევები ქართულ ენაში ძალიან დაბალია. მნიშვნელოვანია, საქართველოს მოქალაქეებმა სახელმწიფო ენა კარგად ისწავლონ. ვუქმნით მათ სათანადო პირობებსა და მოტივაციას? ცხადია, ამ პრობლემასაც კომპლექსურად უნდა შევხედოთ და შევძლოთ ქმედითი ღონისძიებების დასახვა.
— ვინ არის 2016 წლის წიგნიერების საერთაშორისო კვლევის ლიდერი ქვეყანა და რომელმა ქვეყნებმა შეძლეს შედეგების მკვეთრად გაუმჯობესება?
— კვლევაში 50 ქვეყნის 300 ათასზე მეტი მოსწავლე მონაწილეობს, რეიტინგული სიის ლიდერები არიან სინგაპური და რუსეთი; პოსტსაბჭოთა ქვეყნები — ლატვია, ლიტვა, ესტონეთი, ყველა საერთაშორისო კვლევაში, ჩვენზე კარგ შედეგებს აჩვენებენ, რუსეთიც, ყველა საერთაშორისო კვლევაში, რეიტინგულ სიაში, ჩვენზე წინ დგას. როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ჩვენ საშუალო ნიშნულზე ქვემოთ ვართ. საქართველოში ძალიან ქმედითი ნაბიჯები უნდა გადაიდგას, რომ, პირველ რიგში, არსებითად შემცირდეს იმ ბავშვების რაოდენობა, რომლებსაც მინიმალურ დონეზეც არ აქვთ განვითარებული წაკითხულის გააზრების უნარი. შესაბამისი მხარდაჭერის შემთხვევაში, მინიმალურ დონეზე, სწავლა ყველა ბავშვს შეუძლია, ამიტომ საშუალო განათლებამ უნდა უზრუნველყოს, რომ მოსწავლეები, თავისი ასაკის შესაბამისად, საბაზო დონეზე მაინც ფლობდნენ კითხვის უნარს.
— როგორ გავაუმჯობესოთ შედეგები? კვლევიდან კვლევამდე თუ ხდება თვალის მიდევნება იმ ნაბიჯებზე, რამაც უკეთეს შედეგებზე უნდა გაგვიყვანოს?
— არიან ქვეყნები, რომლებიც მეტს ხარჯავენ განათლებაზე და მათი შედეგები საკმაოდ მაღალია. თუმცა რესურსებსაც გააზრებული ხარჯვა უნდა. ერთი-ორი ისეთი ქვყანაცაა, რომელიც ჩვენზე მეტს ხარჯავს, მაგრამ შედეგი ჩვენზე დაბალი აქვთ.
პირველ რიგში, სასკოლო განათლებაში მეტი ინვესტიცია უნდა ჩაიდოს. ზუსტად უნდა განისაზღვროს ყველაზე მეტად სად უჭირს სისტემას, სად სჭირდება მხარდაჭერა და ფინანსები, პირველ რიგში, იქითკენ მივმართოთ. შეიძლება დიდი ინვესტიცია ჩაიდოს, მაგრამ იმდენად არაეფექტურად დაიხარჯოს, რომ არანაირი შედეგი არ მოგცეს. ცვლილებები სისტემური უნდა იყოს და, ამასთან, პრიორიტეტებსა და პრობლემებზე ორიენტირებული, მხოლოდ ასეთ შემთხვევაში შევძლებთ შედეგების მკვეთრად გაუმჯობესებას.
ჩვენი ცენტრის ფუნქციაა კვლევის კვალიფიციურად დაგეგმვა, ადმინისტრირება და ანალიზის მომზადება. კვლევის შედეგები და რეკომენდაციები სამინისტროს წარედგინება, ამის შემდეგ უკვე პოლიტიკის დამგეგმავთა პრეროგატივაა, რა შეიცვალოს და როგორ. კვლევის ანგარიშები საჯაროა, ცენტრის ვებგვერდზეა განთავსებული და ხელმისაწვდომია ყველა დაინტერესებული პირისთვის.
ესაუბრა ლალი ჯელაძე
|