გამოდის 1998 წლიდან
2017-06-22
გაკ­ვე­თი­ლის ხა­რის­ხი — გერ­მა­ნი­ის სკო­ლე­ბის უმ­თავ­რე­სი პრი­ო­რი­ტე­ტი

 


გა­სულ კვი­რას, ივა­ნე ჯა­ვა­ხიშ­ვი­ლის სა­ხე­ლო­ბის თბი­ლი­სის სა­ხელ­მ­წი­ფო უნი­ვერ­სი­ტე­ტის, ფსი­ქო­ლო­გი­ი­სა და გა­ნათ­ლე­ბის მეც­ნი­ე­რე­ბა­თა ფა­კულ­ტე­ტის გა­ნათ­ლე­ბის მეც­ნი­ე­რე­ბა­თა დე­პარ­ტა­მენ­ტ­მა ჰარ­ტ­მუტ მა­ი­ე­რის სა­ჯა­რო ლექ­ცია და­ა­ა­ნონ­სა, თე­მა­ზე: „სკო­ლის მმარ­თ­ვე­ლო­ბის რო­ლი ხა­რის­ხის გან­ვი­თა­რე­ბის პრო­ცეს­ში“. ჰარ­ტ­მუტ მა­ი­ე­რი ქა­ლაქ ლუდ­ვიგ­ს­ბურ­გის გოტ­ლი­ებ და­იმ­ლე­რის სკო­ლის დი­რექ­ტო­რი, გე­ოგ­რა­ფი­ის, პო­ლი­ტი­კის და რე­ლი­გი­ის მას­წავ­ლე­ბე­ლია, ამის გარ­და, ის გე­ოგ­რა­ფი­ის სა­ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ლო­ე­ბის ავ­ტო­რია, რომ­ლე­ბი­თაც გერ­მა­ნი­ის ბევრ სკო­ლა­ში ის­წავ­ლე­ბა აღ­ნიშ­ნუ­ლი სა­გა­ნი; იბა­რებს მო­მა­ვა­ლი მას­წავ­ლებ­ლე­ბის სა­ხელ­მ­წი­ფო გა­მოც­დებს გე­ოგ­რა­ფი­ა­ში, ეკო­ნო­მი­კა­ში, პო­ლი­ტი­კა­ში, ბი­ო­ლო­გი­ა­სა და პე­და­გო­გი­კის ფსი­ქო­ლო­გი­ა­ში; არის სკო­ლე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბის ინ­ს­ტი­ტუ­ტის თა­ნამ­შ­რო­მე­ლი და მო­დუ­ლე­ბის ავ­ტო­რი, ტრე­ნე­რი; ამ­ზა­დებს სკო­ლებს ში­და და გა­რე შე­ფა­სე­ბის­თ­ვის. ასე­თი სა­ინ­ტე­რე­სო ბი­ოგ­რა­ფი­ის მქო­ნე რეს­პონ­დენ­ტი, ვფიქ­რობ, ჩვე­ნი გა­ზე­თის სპე­ცი­ფი­კუ­რი მკითხ­ვე­ლის­თ­ვის ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო იქ­ნე­ბა. მი­სი სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ვი­ზი­ტის უმ­თავ­რე­სი მი­ზე­ზი თბი­ლი­სის 43-ე სა­ჯა­რო სკო­ლას­თან წა­მოწყე­ბუ­ლი გაც­ვ­ლი­თი პრო­ექ­ტია, რო­მე­ლიც სკო­ლის დი­რექ­ტო­რის, სო­ფიო დე­და­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლის შე­თა­ვა­ზე­ბით და­იწყო.
გა­ნათ­ლე­ბის სა­ერ­თა­შო­რი­სო ცენ­ტ­რის სტი­პენ­დი­ის ფარ­გ­ლებ­ში, პრაქ­ტი­კა­ზე გერ­მა­ნი­ა­ში ჩა­სულ სკო­ლის დი­რექ­ტორს გა­უჩ­ნ­და იდეა ერთ-ერ­თი სკო­ლის დი­რექ­ტო­რის­თ­ვის გაც­ვ­ლი­თი პროგ­რა­მა შე­ე­თა­ვა­ზე­ბი­ნა. „პრაქ­ტი­კა­ზე ვი­ყა­ვი სკო­ლე­ბის კამ­პუს­ში, სა­დაც მიწ­ვე­ვა მი­ვი­ღე გიმ­ნა­ზი­ის­გან. ერთ შე­ნო­ბა­შია გან­თავ­სე­ბუ­ლი გიმ­ნა­ზია, დაწყე­ბი­თი და „რე­ალ შუ­ლე“. ერ­თი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში, სა­მი­ვე სკო­ლის დი­რექ­ტორ­თან მქონ­და ურ­თი­ერ­თო­ბა და ძა­ლი­ან ინ­ტენ­სი­უ­რი მუ­შა­ო­ბა მი­დი­ო­და ად­მი­ნის­ტ­რა­ცი­ულ სა­კითხებ­ზე — რო­გორ იმარ­თე­ბა სკო­ლა. სწო­რედ მა­შინ გა­მიჩ­ნ­და იდეა და შევ­თა­ვა­ზე ჰერ მა­ი­ერს, ხომ არ სურ­და სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში გაც­ვ­ლი­თი პროგ­რა­მის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა.
მის­გან საკ­მა­ოდ დი­დი და­ინ­ტე­რე­სე­ბა მი­ვი­ღე, და­ვიწყეთ ამ პრო­ექ­ტ­ზე ფიქ­რი და მუ­შა­ო­ბა.  თუმ­ცა, ვიდ­რე ოფი­ცი­ა­ლუ­რად შევ­თან­ხ­მ­დე­ბო­დით, მან ჩვე­ნი ქვე­ყა­ნა მო­ი­ნა­ხუ­ლა. ამის შემ­დეგ გა­ვა­ფორ­მეთ ოფი­ცი­ა­ლუ­რი ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბა.“  — ამ­ბობს ქალ­ბა­ტო­ნი სო­ფიო.
2018 წელს ქა­ლაქ ლუდ­ვიგ­ს­ბურ­გის გოტ­ლი­ებ და­იმ­ლე­რის სკო­ლის15 მოს­წავ­ლე და რამ­დე­ნი­მე მას­წავ­ლე­ბე­ლი ორი კვი­რით ჩა­მო­ვა გაც­ვ­ლი­თი პროგ­რა­მით 43-ე სკო­ლა­ში, შემ­დეგ ამ­დე­ნი­ვე ქარ­თ­ვე­ლი მოს­წავ­ლე გა­ემ­გ­ზავ­რე­ბა გერ­მა­ნი­ა­ში. ეს იქ­ნე­ბა კულ­ტუ­რულ-სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო პროგ­რა­მა, რომ­ლის ფარ­გ­ლებ­შიც, გარ­და იმი­სა, რომ გაკ­ვე­თი­ლებს და­ეს­წ­რე­ბი­ან, ქარ­თუ­ლი და გერ­მა­ნუ­ლი სკო­ლე­ბის მოს­წავ­ლე­ე­ბი ერ­თობ­ლივ პრო­ექტს მო­ამ­ზა­დე­ბენ. სტუ­მა­რი ბავ­შ­ვე­ბი აქ მოს­წავ­ლე­ე­ბის ოჯა­ხებ­ში იცხოვ­რე­ბენ და შემ­დეგ, ანა­ლო­გი­უ­რად, თა­ვად უმას­პინ­ძ­ლე­ბენ ქარ­თ­ველ თა­ნა­ტო­ლებს.
„ვფიქ­რობ, ამ პრო­ექ­ტით ჩვენს მოს­წავ­ლე­ებს ძა­ლი­ან კარგ შე­საძ­ლებ­ლო­ბას ვთა­ვა­ზობთ, გა­იც­ნო­ბენ კულ­ტუ­რას, ინ­ტენ­სი­უ­რი კონ­ტაქ­ტი ექ­ნე­ბათ გერ­მა­ნელ თა­ნა­ტო­ლებ­თან, სხვა თვალ­სა­წი­ე­რი და შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი მი­ე­ცე­მათ. გერ­მა­ნია ისე­თი ქვე­ყა­ნაა, ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო სის­ტე­მას ვგუ­ლის­ხ­მობ, რომ, ალ­ბათ, სწო­რე­ბა მას­ზე უნ­და ავი­ღოთ.“
ბა­ტო­ნი მა­ი­ე­რი კი ფიქ­რობს, რომ ამ პრო­ექ­ტით თა­ვის მოს­წავ­ლე­ებს პა­ტა­რა, მაგ­რამ ძა­ლი­ან თბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი­თა და მა­ღა­ლი კულ­ტუ­რით გა­რე­მო­ცუ­ლი ქვეყ­ნის გაც­ნო­ბის შე­საძ­ლებ­ლო­ბას აძ­ლევს.
გთა­ვა­ზობთ ინ­ტერ­ვი­უს ჰერ მა­ი­ერ­თან გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მის სა­კითხებ­ზე — რო­გორ აისა­ხე­ბა სკო­ლის მმარ­თ­ვე­ლო­ბის რო­ლი ხა­რის­ხის გან­ვი­თა­რე­ბის პრო­ცეს­ზე, რა არის გერ­მა­ნუ­ლი სკო­ლის­თ­ვის ნო­მერ პირ­ვე­ლი პრი­ო­რი­ტე­ტი, რო­გორ მომ­ზა­დე­ბულ მას­წავ­ლე­ბელს იღებს მა­თი სკო­ლა და რო­გო­რია მი­სი თვა­ლით და­ნა­ხუ­ლი ქარ­თუ­ლი სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო რე­ა­ლო­ბა.

—  რა არის უმ­თავ­რე­სი გერ­მა­ნულ სკო­ლა­ში?
 — ვი­ნა­ი­დან გერ­მა­ნი­ა­ში ფე­დე­რა­ლუ­რი მოწყო­ბაა, ამი­ტომ გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მა არ არის ცენ­ტ­რა­ლი­ზე­ბუ­ლი და ყვე­ლა მი­წა­ზე  ერ­თ­მა­ნე­თის­გან გან­ს­ხ­ვე­ბუ­ლია, ამი­ტო­მაც მე ბა­დენ-ვი­ურ­ტემ­ბერ­გის სის­ტე­მა­ზე ვი­სა­უბ­რებ. მარ­თა­ლია, სის­ტე­მე­ბი ერ­თ­მა­ნე­თის­გან გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლია, მაგ­რამ ყველ­გან მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი და სა­ვალ­დე­ბუ­ლოა გაკ­ვე­თი­ლის მა­ღა­ლი ხა­რის­ხი და სწო­რი მე­ნეჯ­მენ­ტი. რო­გორ უნ­და იმუ­შა­ონ სკო­ლებ­მა, ამის შე­სა­ხებ რე­კო­მენ­და­ცი­ებს ექ­ს­პერ­ტე­ბის­გან იღე­ბენ. ერთ-ერ­თი ასე­თი ექ­ს­პერ­ტი თა­ვად ვარ და, წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში, ვეხ­მა­რე­ბო­დი სკო­ლებს ში­და შე­ფა­სე­ბებ­ში. ში­და­ შე­ფა­სე­ბით სკო­ლე­ბი ად­გე­ნენ არ­სე­ბულ პრობ­ლე­მებს და შემ­დეგ მათ გა­მო­სას­წო­რებ­ლად მუ­შა­ო­ბენ, თი­თო­ე­უ­ლი სკო­ლა სა­უ­კე­თე­სო შე­დე­გის მიღ­წე­ვას ცდი­ლობს. თა­ვის­თა­ვად, სკო­ლა­ში ძა­ლი­ან ბევ­რი პა­რა­ლე­ლუ­რი პრო­ცე­სი მიმ­დი­ნა­რე­ობს, მაგ­რამ უმ­თავ­რე­სი სა­გაკ­ვე­თი­ლო — სწავ­ლა-სწავ­ლე­ბის — პრო­ცე­სია, შემ­დეგ მო­დის: კლა­სი­სა და სკო­ლის კლი­მა­ტი; სკო­ლის მარ­თ­ვა და მე­ნეჯ­მენ­ტი; გა­რე კონ­ტაქ­ტე­ბი; მშობ­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი და ა.შ. ცალ-ცალ­კე ყვე­ლა სფე­რო მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია და ხა­რის­ხის გან­ვი­თა­რე­ბის ფო­კუს­ში მოქ­ცე­უ­ლი, მაგ­რამ უმ­თავ­რე­სი აქ­ცენ­ტი მა­ინც გაკ­ვე­თილ­ზეა, სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, ყვე­ლა­ფე­რი გაკ­ვე­თი­ლის ხა­რის­ხის ამაღ­ლე­ბას უკავ­შირ­დე­ბა.
რო­გორც ეკო­ნო­მი­კა­ში, აქაც, და­ახ­ლო­ე­ბით, ასე­თი­ვე პრინ­ცი­პია — რა­ღა­ცას იღებ, შემ­დეგ გა­და­ა­მუ­შა­ვებ და იღებ მო­გე­ბას. ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში მო­გე­ბაა ის, რა­საც წარ­მა­ტე­ბუ­ლად ახორ­ცი­ე­ლებ, ანუ რა შე­დეგ­ზე გა­დი­ხარ. მთლი­ა­ნად პრო­ცეს­შიც სწო­რედ შე­დეგ­ზე ხარ ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი. შე­დე­გე­ბის გან­ხილ­ვი­სას, აუცი­ლებ­ლად უნ­და გა­ით­ვა­ლის­წი­ნოთ ის, თუ რა კა­ტე­გო­რი­ის მოს­წავ­ლე­ე­ბი შე­ად­გე­ნენ სკო­ლის კონ­ტინ­გენტს — უფ­რო და­ბა­ლი ფე­ნის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი თუ სა­შუ­ა­ლო, რაც, თა­ვის­თა­ვად, გაძ­ლევს გან­ს­ხა­ვა­ვე­ბებს. მუ­შა­ო­ბის პრო­ცეს­ში მას­წავ­ლე­ბე­ლი ამა­საც აქ­ცევს ყუ­რადღე­ბას, რად­გან ყვე­ლა შემ­თხ­ვე­ვას და ყვე­ლა ბავშვს ერ­თ­ნა­ი­რად ვერ მი­უდ­გე­ბი, გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი და სა­ჭი­რო­ე­ბე­ბი იკ­ვე­თე­ბა. რა თქმა უნ­და, სა­ხელ­მ­წი­ფოს გარ­კ­ვე­უ­ლი ჩარ­ჩო­ე­ბი აქვს დად­გე­ნი­ლი, რის მი­ხედ­ვი­თაც უნ­და მოხ­დეს სკო­ლე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბა. უმ­ნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნე­სია, პრო­ცე­სი პე­და­გო­გი­უ­რი კო­ლექ­ტი­ვის სრუ­ლი ჩარ­თუ­ლო­ბით გან­ხორ­ცი­ელ­დეს. ასე­ვე აუცი­ლე­ბე­ლია უკუ­კავ­ში­რის სის­ტე­მის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა, რო­მე­ლიც პრო­ფე­სი­უ­ლა­დაა ჩა­შე­ნე­ბუ­ლი სკო­ლის ში­და შე­ფა­სე­ბი­სა და ხა­რის­ხის გან­ვი­თა­რე­ბის პრო­ცეს­ში. ძა­ლი­ან დი­დი აქ­ცენ­ტი კეთ­დე­ბა იმა­ზე, რომ პე­და­გო­გე­ბის სრუ­ლი ჩარ­თუ­ლო­ბით მოხ­დეს  პრობ­ლე­მის იდენ­ტი­ფი­ცი­რე­ბა და, შე­მუ­შა­ვე­ბუ­ლი სის­ტე­მის მი­ხედ­ვით, შემ­დ­გო­მი ნა­ბი­ჯე­ბის გა­დად­გ­მა.
სკო­ლე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბის ასე­თი სის­ტე­მა სა­ვალ­დე­ბუ­ლო 2007 წლი­დან გახ­და. სა­ხელ­მ­წი­ფომ და­ად­გი­ნა, რომ ყვე­ლა სკო­ლა უნ­და შე­ფას­დეს ში­და და გა­რე შე­ფა­სე­ბის სის­ტე­მით. რად­გან მა­ნამ­დე ასე­თი გა­მოც­დი­ლე­ბა არ ჰქონ­დათ, სა­ხელ­მ­წი­ფომ შეს­თა­ვა­ზა სკო­ლებს სხვა­დას­ხ­ვა პრო­ექ­ტე­ბი და მო­დუ­ლე­ბი, რომ­ლე­ბიც მათ ში­და შე­ფა­სე­ბის, ანუ ხა­რის­ხის გან­ვი­თა­რე­ბის სა­კუ­თა­რი მო­დე­ლის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა­ში და­ეხ­მა­რე­ბათ.
იმის­თ­ვის, რომ სკო­ლე­ბი გა­და­მოწ­მ­დ­ნენ, რა  ხა­რის­ხ­ზე გა­დი­ან, სკო­ლე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბის ინ­ს­ტი­ტუ­ტის ექ­ს­პერ­ტე­ბის მი­ერ, ხუთ წე­ლი­წად­ში ერ­თხელ, ხდე­ბა ყვე­ლა სკო­ლის გა­რე შე­ფა­სე­ბა. შემ­დეგ სკო­ლა იღებს დე­ტა­ლურ ინ­ფორ­მა­ცი­ას, თუ რა შე­დე­გე­ბი აქვს და შემ­დ­გო­მი ხუ­თი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში რა ნა­ბი­ჯე­ბი უნ­და და­გეგ­მოს, რომ მომ­დევ­ნო შე­ფა­სე­ბის­თ­ვის პროგ­რე­სი აჩ­ვე­ნოს. თა­ვის­თა­ვად ცხა­დია, ხუ­თი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში მიმ­დი­ნა­რე ში­და შე­ფა­სე­ბის პრო­ცე­სე­ბი ხა­რის­ხის გან­ვი­თა­რე­ბა­ზეა მი­მარ­თუ­ლი და იმ ხარ­ვე­ზე­ბის აღ­მოფხ­ვ­რას ით­ვა­ლის­წი­ნებს, რო­მე­ლიც სკო­ლა­შია გა­მოვ­ლე­ნი­ლი. ამ რე­კო­მენ­და­ცი­ებ­ში შე­დის ის ას­პექ­ტე­ბი, რო­მელ­ზეც უკ­ვე ვი­სა­უბ­რე — ყვე­ლამ იცის რა ფას­დე­ბა და სა­ით უნ­და წა­ვი­დეს.
გა­რე შე­ფა­სე­ბა რაც შე­იძ­ლე­ბა ობი­ექ­ტუ­რი და ამომ­წუ­რა­ვი რომ იყოს, სკო­ლა­ში, ყვე­ლა მი­მარ­თუ­ლე­ბით ხდე­ბა მოს­წავ­ლე­ე­ბის, მშობ­ლე­ბის, ად­მი­ნის­ტ­რა­ცი­ის თა­ნამ­შ­რომ­ლე­ბის და პე­და­გო­გე­ბის გა­მო­კითხ­ვა, ასე­ვე, მოწ­მ­დე­ბა დო­კუ­მენ­ტა­ცია, რად­გან პრო­ცე­სი მხო­ლოდ ქა­ღალ­დ­ზე და­წე­რი­ლი არ აღ­მოჩ­ნ­დეს. ვიდ­რე გა­რე შე­ფა­სე­ბის ექ­ს­პერ­ტე­ბი მივ­ლენ, სკო­ლა ამ­ზა­დებს ელექ­ტ­რო­ნულ პორ­ტ­ფო­ლი­ოს, სა­დაც დე­ტა­ლუ­რი ინ­ფორ­მა­ციაა გან­თავ­სე­ბუ­ლი, რო­გორ მიმ­დი­ნა­რე­ობს სკო­ლის  ში­და შე­ფა­სე­ბის პრო­ცე­სი და ზო­გა­დად, სა­ხელ­მ­წი­ფოს მი­ერ დად­გე­ნილ კრი­ტე­რი­უ­მებ­ზე მორ­გე­ბუ­ლი მუ­შა­ო­ბა. პორ­ტ­ფო­ლიო მუდ­მი­ვად გა­ნახ­ლე­ბა­დია და გუ­ლის­ხ­მობს რო­გორც გა­მოვ­ლე­ნი­ლი ხარ­ვე­ზე­ბის და პრობ­ლე­მე­ბის გა­მოს­წო­რე­ბას, ისე სი­ახ­ლე­ე­ბის და­ნერ­გ­ვას. პორ­ტ­ფო­ლიო სკო­ლა­ში ახალ­შე­მო­სულ კო­ლე­გებ­საც ეხ­მა­რე­ბა იოლად გა­ერ­კ­ვ­ნენ, რა ვი­თა­რე­ბაა ნე­ბის­მი­ე­რი მი­მარ­თუ­ლე­ბით, სკო­ლის გა­მოც­დი­ლე­ბი­დან რა გა­ით­ვა­ლის­წი­ნონ და რა არა.
—  იმ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, რო­ცა სკო­ლა ვერ აკ­მა­ყო­ფი­ლებს ში­და და გა­რე შე­ფა­სე­ბის კრი­ტე­რი­უ­მებს, პირ­ველ რიგ­ში, ვის ეკის­რე­ბა პა­სუ­ხის­მ­გებ­ლო­ბა ან რო­გორ ხდე­ბა პრობ­ლე­მის გა­დაჭ­რა?
— რა თქმა უნ­და, პა­სუ­ხის­მ­გებ­ლო­ბა სკო­ლის დი­რექ­ცი­ას ეკის­რე­ბა. თუ დად­გინ­დე­ბა, რომ სკო­ლა­ში ძა­ლი­ან ბევ­რი პრო­ცე­სი  ცუ­დად მი­დის, მა­შინ ექ­ს­პერ­ტე­ბი, სკო­ლის ად­მი­ნის­ტ­რა­ცი­ას­თან ერ­თად, გა­ნი­ხი­ლა­ვენ, რა გა­ა­უმ­ჯო­ბე­სონ და რო­გორ წარ­მარ­თონ შემ­დ­გო­მი მუ­შა­ო­ბა. ასეთ გა­მოვ­ლი­ნე­ბებს გა­მუდ­მე­ბუ­ლად აკ­ვირ­დე­ბა მო­ნი­ტო­რინ­გის სამ­სა­ხუ­რი, მი­ზა­ნი მხო­ლოდ ისაა, გა­ირ­კ­ვეს რო­გორ ვი­თარ­დე­ბა პრო­ცე­სი და, არც ერთ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, დას­ჯა­ზე არ არის ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი. სკო­ლის დი­რექ­ტო­რი იღებს შე­ფა­სე­ბის ვრცელ დო­კუ­მენტს, დას­კ­ვ­ნას, რო­გორ წა­რი­მარ­თა პრო­ცე­სი. იმის­თ­ვის, რომ რა­ი­მე არ და­ი­ფა­როს და მი­იჩ­ქ­მა­ლოს, ექ­ს­პერ­ტე­ბი დას­კ­ვ­ნას დე­ტა­ლუ­რად აც­ნო­ბენ სკო­ლის კო­ლექ­ტივს.
— რა ფუნ­ქ­ცია აკის­რია დი­რექ­ტორს და ვინ იღებს სკო­ლის ში­და სა­კითხებ­ზე გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბას?
— სკო­ლის დი­რექ­ტო­რის მთა­ვა­რი მო­ვა­ლე­ო­ბაა სკო­ლა­ში თა­ნა­მედ­რო­ვე, მა­ღა­ლი ხა­რის­ხის გაკ­ვე­თი­ლი ტარ­დე­ბო­დეს, ეს არის მი­სი ძი­რი­თა­დი ფუნ­ქ­ცი­აც და ვალ­დე­ბუ­ლე­ბაც. ამი­ტომ, პირ­ველ რიგ­ში, დი­რექ­ტო­რი პა­სუ­ხის­მ­გე­ბე­ლია, რომ სკო­ლამ ამას მი­აღ­წი­ოს. რა თქმა უნ­და, ამას­თან ერ­თად, ის ფი­ნან­სე­ბის სწორ გან­კარ­გ­ვა­ზეც პა­სუ­ხიმ­გე­ბე­ლია. დი­რექ­ტო­რი წერს, ასე­ვე, პე­და­გო­გე­ბის შე­ფა­სე­ბას.
დი­რექ­ტო­რო­ბის კან­დი­და­ტის მი­მართ უმ­თავ­რე­სი მოთხოვ­ნა და ვალ­დე­ბუ­ლე­ბაა, რომ მას ჰქონ­დეს პე­და­გო­გად მუ­შა­ო­ბის მრა­ვალ­წ­ლი­ა­ნი გა­მოც­დი­ლე­ბა იმ ტი­პის და­წე­სე­ბუ­ლე­ბა­ში, სა­დაც დი­რექ­ტო­რად სურს მუ­შა­ო­ბა. მარ­ტი­ვად რომ ვთქვათ, ჩვენ­თან დი­რექ­ტო­რი ვერ გახ­დე­ბი, თუ მას­წავ­ლებ­ლო­ბის მრა­ვალ­წ­ლი­ა­ნი გა­მოც­დი­ლე­ბა არ გაქვს. ეს იმი­ტომ არის აუცი­ლე­ბე­ლი პი­რო­ბა, რომ დი­რექ­ტო­რი გაკ­ვე­თი­ლის ხა­რისხს აფა­სებს და, რო­გორც მე­თო­დის­ტი, მას­წავ­ლებ­ლის შე­ფა­სე­ბას წერს. თა­ვის­თა­ვად, თუ­კი არ იცის რა ხდე­ბა გაკ­ვე­თილ­ზე, ამას ვერ გა­ა­კე­თებს, ვერც ბავ­შ­ვებ­თან და­კავ­ში­რე­ბულ მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვან გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბებს მი­ი­ღებს სწო­რად.
— რო­გორ მუ­შა­ობთ ყვე­ლა­ზე სუსტ მას­წავ­ლე­ბელ­თან? და­ბა­ლი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზ­მი შე­იძ­ლე­ბა გახ­დეს გერ­მა­ნე­ლი მას­წავ­ლებ­ლის სკო­ლი­დან გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბის სა­ბა­ბი?
— და­ვიწყოთ იმით, რომ ყვე­ლა მას­წავ­ლე­ბე­ლი სა­ჯა­რო მო­ხე­ლეა და ამ­დე­ნად მას დაც­ვის მა­ღა­ლი ხა­რის­ხი აქვს, ამი­ტომ მი­სი სამ­სა­ხუ­რი­დან გაშ­ვე­ბა ძა­ლი­ან რთუ­ლია. მას­წავ­ლე­ბე­ლი მხო­ლოდ იმ შემ­თხ­ვე­ვა­ში შე­იძ­ლე­ბა სკო­ლი­დან გა­უშ­ვა, თუ ის კა­ნონს არ­ღ­ვევს, მა­გა­ლი­თად, სცემს მოს­წავ­ლეს ან არ­ღ­ვევს გეგ­მით გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბულ წე­სებს -  საკ­ლა­სო წე­რე­ბი და ა.შ. იმ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, თუ ვი­ღებ ინ­ფორ­მა­ცი­ას, რომ ის გაკ­ვე­თილ­ზე ვერ მარ­თავს მოს­წავ­ლე­ებს ან პრობ­ლე­მე­ბი აქვს ხა­რის­ხი­ა­ნი გაკ­ვე­თი­ლის ჩა­ტა­რე­ბა­ში, პირ­ველ რიგ­ში, თა­ვად ამ მას­წავ­ლე­ბელს ვე­ლა­პა­რა­კე­ბი და ვცდი­ლობ და­ვად­გი­ნო, ეს ნამ­დ­ვი­ლად ასეა თუ არა. შემ­დეგ ვარ­კ­ვევ, მუდ­მი­ვად ასე­თი შე­დე­გე­ბი აქვს თუ ეს რა­ი­მე მი­ზე­ზით გა­მოწ­ვე­უ­ლი დრო­ე­ბი­თი ფა­ზაა, მა­გა­ლი­თად, ოჯახ­ში აქვს პრობ­ლე­მე­ბი ან სხვ.  მი­ზე­ზი აუცი­ლებ­ლად უნ­და და­ვად­გი­ნო. მაგ­რამ იმ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, თუ­კი მას­წავ­ლე­ბელს საგ­ნობ­რი­ვი პრობ­ლე­მა აქვს, მას კვა­ლი­ფი­ცი­ურ პე­და­გოგს მი­ვა­მაგ­რებ, რო­მე­ლიც ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ლო­ბას გა­უ­წევს. ისი­ნი ვალ­დე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბი­ან, ერ­თად და­გეგ­მონ გაკ­ვე­თი­ლე­ბი, რა­თა ნელ-ნე­ლა გა­ა­უმ­ჯო­ბე­სონ ხა­რის­ხი.
— ეს იმას ნიშ­ნავს, რომ სკო­ლა თა­ვად ზრუ­ნავს მას­წავ­ლებ­ლების პრო­ფე­სი­ულ ზრდა­ზე და, ქარ­თ­ვე­ლი პე­და­გო­გე­ბის მსგავ­სად, გა­მუდ­მე­ბით არ უწევთ გა­მოც­დე­ბის ჩა­ბა­რე­ბა და სა­ხელ­მ­წი­ფოს­თ­ვის კომ­პე­ტენ­ცი­ე­ბის და­დას­ტუ­რე­ბა
— რა თქმა უნ­და, მათ უკ­ვე ჩა­ბა­რე­ბუ­ლი აქვთ პირ­ვე­ლი და მე­ო­რე სა­ხელ­მ­წი­ფო გა­მოც­და, რაც იმის სა­ფუძ­ვე­ლია, რომ უკ­ვე პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი არი­ან. მე თა­ვად ვი­ბა­რებ ამ გა­მოც­დებს და ვი­ცი, რო­გო­რი რთუ­ლი გა­მოც­დე­ბია, რაც იმას ნიშ­ნავს, რომ სკო­ლა­ში უკ­ვე კვა­ლი­ფი­ცი­უ­რი კად­რი შე­მო­დის. თუ არის შემ­თხ­ვე­ვა, რო­ცა მას­წავ­ლე­ბე­ლი კლასს ვერ მარ­თავს, მაგ­რამ სა­გან­ში ძა­ლი­ან კვა­ლი­ფი­ცი­უ­რია, მას ეძ­ლე­ვა შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, აირ­ჩი­ოს კო­ლე­გა (ან მე შევ­თა­ვა­ზებ), რო­მელ­თა­ნაც იმუ­შა­ვებს. ისი­ნი ერ­თად გა­ა­კე­თე­ბენ დაკ­ვირ­ვე­ბის ფურ­ცელს და თავს მო­უყ­რი­ან გაკ­ვე­თი­ლის ხე­ლის­შემ­შ­ლელ ფაქ­ტო­რებს, რომ­ლის გა­მოს­წო­რე­ბა­ზეც შემ­დეგ ისევ ერ­თად იმუ­შა­ვე­ბენ. სა­ბო­ლო­ოდ, ვიდ­რე რა­ი­მე სე­რი­ო­ზულ ღო­ნის­ძი­ე­ბებს გა­ვა­ტა­რებ, პე­და­გოგს აუცი­ლებ­ლად და­ვეს­წ­რე­ბი რამ­დე­ნი­მე გაკ­ვე­თილ­ზე იმი­ტომ, რომ ერ­თია, რას ის­მენ ან რა ხმე­ბი მო­დის და მე­ო­რეა, თა­ვად რას ხე­დავ. თა­ვის­თა­ვად ცხა­დია, რო­ცა იცი­ან, რომ დი­რექ­ტო­რი და­ეს­წ­რე­ბათ გაკ­ვე­თილ­ზე, შე­იძ­ლე­ბა უკეთ და­გეგ­მონ და უფ­რო მე­ტად მო­ემ­ზა­დონ, მაგ­რამ თუ პრობ­ლე­მა არ­სე­ბობს, ამას მა­ინც მიხ­ვ­დე­ბი და და­ი­ნა­ხავ, მით უმე­ტეს, რო­ცა კარ­გად იცი გაკ­ვე­თი­ლი, ვე­რა­ვინ ვე­რა­ფერს გა­მო­გა­პა­რებს.
— რა გზა უნ­და გა­ი­ა­როს გერ­მა­ნელ­მა ახალ­გაზ­რ­დამ, თუ მას­წავ­ლებ­ლო­ბას გა­დაწყ­ვეტს? რო­გო­რია სკო­ლა­ში დამ­წყე­ბი მას­წავ­ლებ­ლის მხარ­და­ჭე­რა და არის თუ არა თქვენ­თან ახალ­გაზ­რ­დებ­ში ეს პრო­ფე­სია პო­პუ­ლა­რუ­ლი?
— ვი­საც უნ­და, რომ მას­წავ­ლე­ბე­ლი გახ­დეს, მან სკო­ლა­ში აუცი­ლებ­ლად მა­ღა­ლი შე­დე­გე­ბი უნ­და აჩ­ვე­ნოს, და­ბალ­ქუ­ლი­ა­ნი სკო­ლა­დამ­თავ­რე­ბუ­ლი მას­წავ­ლებ­ლის პრო­ფე­სი­ა­ზე ვერ ჩა­ა­ბა­რებს. ჩვენ­თან შე­ფა­სე­ბის სის­ტე­მა 1-დან 6-მდეა, 1 ყვე­ლა­ზე მა­ღა­ლი შე­ფა­სე­ბაა. ჩე­მი შვი­ლი აბა­რებ­და მას­წავ­ლებ­ლის პრო­ფე­სი­ა­ზე და მას 2,5 მა­ინც უნ­და ჰქო­ნო­და შე­ფა­სე­ბა, რომ მოხ­ვედ­რი­ლი­ყო, ამა­ზე და­ბა­ლი შე­ფა­სე­ბით უნი­ვერ­სი­ტე­ტი არ მი­ი­ღებ­და.
ჩვენ­თან, ძი­რი­თა­დად, სა­ხელ­მ­წი­ფო სკო­ლე­ბია, კერ­ძო ძა­ლი­ან ცო­ტაა. რო­ცა ახალ­გაზ­რ­და უნი­ვერ­სი­ტეტს ამ­თავ­რებს, მას ორი შე­საძ­ლებ­ლო­ბა აქვს — აირ­ჩი­ოს სა­ხელ­მ­წი­ფო ან კერ­ძო სკო­ლა, მაგ­რამ, ყვე­ლა­ზე დი­დი შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა სა­ხელ­მ­წი­ფო სკო­ლე­ბი­და­ნაა. იმ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, თუ ბევ­რი კად­რია და საკ­მა­რი­სი ად­გი­ლი არ არის სკო­ლა­ში, მა­თი აყ­ვა­ნა ქუ­ლე­ბის მი­ხედ­ვით ხდე­ბა. ვა­კან­ტუ­რი ად­გი­ლე­ბის მი­ხედ­ვით, ვირ­ჩევთ სა­უ­კე­თე­სო­ებს, მა­გა­ლი­თად, თუ­კი 500 ად­გი­ლია, ვირ­ჩევთ მსურ­ვე­ლე­ბი­დან 500 მა­ღალ­ქუ­ლი­ან მას­წავ­ლე­ბელს. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ჩვენს სკო­ლებ­ში მხო­ლოდ სა­უ­კე­თე­სო­ე­ბი ხვდე­ბი­ან. რო­გორც გითხა­რით, ორი სა­ხელ­მ­წი­ფო გა­მოც­და უნ­და ჩა­ა­ბა­რონ, პირ­ვე­ლი — თე­ო­რი­ის სა­კითხებს მო­ი­ცავს, ხო­ლო მე­ო­რე გა­მოც­და სკო­ლა­ში გავ­ლი­ლი პრაქ­ტი­კის შე­დე­გებს ეთ­მო­ბა, შემ­დეგ ეს ყვე­ლა­ფე­რი ჯამ­დე­ბა, თუმ­ცა სა­ბო­ლოო ქუ­ლა­ზე პრაქ­ტი­კის შე­დე­გე­ბი მეტ გავ­ლე­ნას ახ­დენს.
— რა დრო ეთ­მო­ბა უმაღ­ლეს­ში სწავ­ლის დროს პრაქ­ტი­კას?
— სამ-ოთხ­თ­ვი­ა­ნი პრაქ­ტი­კე­ბია, ანუ სტუ­დენ­ტი, ერ­თი სე­მეს­ტ­რის გან­მავ­ლო­ბა­ში, სკო­ლა­შია, ხო­ლო რე­ფე­რენ­და­რი­ა­ტის დროს, ანუ მე­ო­რე ფა­ზა­ში — 18 თვე გა­დის პრაქ­ტი­კას, ფაქ­ტობ­რი­ვად, მუ­შა­ობს სკო­ლა­ში. ექ­ვ­სი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში, სტუ­დენტს სკო­ლა­ში მენ­ტო­რი ჰყავს მი­მაგ­რე­ბუ­ლი და მი­სი დაკ­ვირ­ვე­ბით ატა­რებს გაკ­ვე­თი­ლებს. თუ ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში სტუ­დენ­ტ­მა კარ­გი შე­დე­გე­ბი აჩ­ვე­ნა, მას სა­კუ­თარ კლასს აძ­ლე­ვენ და და­მო­უ­კი­დებ­ლად ატა­რებს გაკ­ვე­თი­ლებს. წლის ბო­ლოს კი, ისევ გა­მოც­დე­ბით მოწ­მ­დე­ბა.
რო­ცა ყვე­ლა გა­მოც­დას წარ­მა­ტე­ბით ჩა­ა­ბა­რებს და მას­წავ­ლებ­ლო­ბის უფ­ლე­ბას მო­ი­პო­ვებს, მას მენ­ტო­რის მეთ­ვალ­ყუ­რე­ო­ბა აღარ სჭირ­დე­ბა, რად­გან უკ­ვე კარ­გად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი კად­რია. ერ­თა­დერ­თი, მას შე­იძ­ლე­ბა  გა­მოც­დი­ლი მას­წავ­ლე­ბე­ლი იმის­თ­ვის მი­ა­მაგ­რონ, რომ ტექ­ნი­კუ­რი სა­კითხე­ბი აუხ­ს­ნას (ესეც სკო­ლის აჩე­ვა­ნია), მა­გა­ლი­თად, რო­გორ მო­ი­ძი­ოს მა­სა­ლა (თუმ­ცა, ამას სკო­ლის პორ­ტ­ფო­ლი­ო­შიც წა­ი­კითხავს). სხვა მხრივ, და­მო­უ­კი­დებ­ლად მუ­შა­ობს და არა­ნა­ი­რი კვა­ლი­ფი­კა­ცი­ის სა­კითხი აღარ დგე­ბა. და­ნარ­ჩე­ნი მას­წავ­ლებ­ლე­ბის მსგავ­სად, თა­ნა­ბა­რი უფ­ლე­ბე­ბით სარ­გებ­ლობს და მი­სი ხელ­ფა­სიც სხვე­ბის ტო­ლია.
— რო­გო­რია ურ­თი­ერ­თო­ბა მას­წავ­ლე­ბელ­სა და მოს­წავ­ლეს შო­რის?
— და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა აბ­სო­ლუ­ტუ­რად პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლურ დო­ნე­ზეა, მე თვი­თო­ნაც მას­წავ­ლე­ბე­ლი ვარ (ვას­წავ­ლი გე­ოგ­რა­ფი­ას, ბი­ო­ლო­გი­ას, პო­ლი­ტი­კას, რე­ლი­გი­ას, ის­ტო­რი­ას, სპორტს) და, ჩემს მოს­წა­ვ­ლე­ებ­თან ერ­თად, ბერ­ლინ­შიც ვი­ყა­ვი ერ­თ­კ­ვი­რი­ან ექ­ს­კურ­სი­ა­ზე, მაგ­რამ გარ­კ­ვე­უ­ლი დის­ტან­ცია მა­ინც არ­სე­ბობს, რო­მე­ლიც სულ არ გუ­ლის­ხ­მობს ჩვენ შო­რის ხისტ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას. ალ­ბათ, თა­ვის მოტყუ­ე­ბა იქ­ნე­ბა იმის თქმაც, რომ ჩემ მოს­წავ­ლე­ებ­თან მხო­ლოდ მე­გობ­რუ­ლი ვარ, რად­გან, რაც უნ­და მე­გობ­რუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა და­ამ­ყა­რო, დგე­ბა ხან­და­ხან მო­მენ­ტი, რო­ცა აუცი­ლებ­ლად უნ­და იყო პრო­ფე­სი­ულ დო­ნე­ზე, ამი­ტო­მაც არ ირ­ღ­ვე­ვა საზღ­ვა­რი. თუმ­ცა, შენ რომ გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბულ სა­ფე­ხურ­ზე დგა­ხარ, ეს სუ­ლაც არ გა­მო­რიცხავს მათ­თან თბილ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას, მე ახ­ლაც ძა­ლი­ან კარ­გი ურ­თი­ერ­თო­ბა მაქვს ყო­ფილ მოს­წავ­ლე­ებ­თან, ბერ­ლინ­შიც შევ­ხ­ვ­დი რამ­დე­ნი­მეს. ასე რომ, მთა­ვა­რია გულ­წ­რ­ფე­ლი და სა­მარ­თ­ლი­ა­ნი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა გქონ­დეს, მაგ­რამ ზღვა­რი არ უნ­და გა­და­ლა­ხო.
— და­ვუბ­რუნ­დეთ ქარ­თულ რე­ა­ლო­ბას — 43-ე სკო­ლის მა­გა­ლით­ზე, რო­გო­რია თქვე­ნი თვა­ლით და­ნა­ხუ­ლი ქარ­თუ­ლი სკო­ლა? რა არის ჩვე­ნი ზო­გად­სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო სის­ტე­მის ყვე­ლა­ზე დი­დი გა­მოწ­ვე­ვა?
— ქარ­თულ სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო სის­ტე­მას ისე ღრმად არ ვიც­ნობ, რომ სა­ფუძ­ვ­ლი­ა­ნი დას­კ­ვ­ნე­ბი გა­ვა­კე­თო, მაგ­რამ გეტყ­ვით იმ თვალ­ში­სა­ცემ გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბებს, რო­მე­ლიც რამ­დე­ნი­მე გაკ­ვე­თილ­ზე და­ვი­ნა­ხე. მას­წავ­ლებ­ლებ­მა, თა­ვი­ანთ მოს­წავ­ლე­ებ­თან ერ­თად, სხვა­დას­ხ­ვა პრო­ექ­ტე­ბი მო­ამ­ზა­დეს და მაჩ­ვე­ნეს. თვალ­ში­სა­ცე­მი იყო მოს­წავ­ლე­ე­ბის copy paste-ები, რაც ჩვენ­თან არ ხდე­ბა. მოს­წავ­ლე ყვე­ლა­ფერს და­მო­უ­კი­დებ­ლად უნ­და აკე­თებ­დეს, შე­იძ­ლე­ბა გა­მო­ი­ყე­ნოს რა­მე მა­სა­ლა, მაგ­რამ აუცი­ლებ­ლად უნ­და იგ­რ­ძ­ნო­ბო­დეს, რომ ის აზ­როვ­ნებს, მხო­ლოდ და­ზე­პი­რე­ბუ­ლი პრე­ზენ­ტა­ცი­ე­ბი არაფ­რის მომ­ცე­მია. ჩვენს სკო­ლებ­ში ბავ­შ­ვებს ტექ­ს­ტებს არ აზე­პი­რე­ბი­ნე­ბენ, რის­თ­ვის არის ეს სა­ჭი­რო? ტექ­ს­ტი შე­იძ­ლე­ბა და­ვი­ზე­პი­რო, მაგ­რამ ში­ნა­არ­სი არ ვი­ცო­დე.
სა­ფე­ხუ­რე­ბის სის­ტე­მაც გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლია, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში — სკო­ლა­ში ჳ კლა­სი­დან ხჳჳ-მდე სწავ­ლო­ბენ. ჩვენ­თან ცალ­კეა დაწყე­ბი­თი სკო­ლა, შემ­დეგ მო­დის რამ­დე­ნი­მე ტი­პის სკო­ლა, სა­დაც მოს­წავ­ლე­ე­ბი აკა­დე­მი­უ­რი მოს­წ­რე­ბის მი­ხედ­ვით ნა­წილ­დე­ბი­ან.
და­ვი­ნა­ხე კი­დევ ერ­თი სხვა­ო­ბა — წარ­მო­უდ­გენ­ლად მი­მაჩ­ნია გა­რე­დან მო­სუ­ლი ადა­მი­ა­ნი დაჯ­დეს და სკო­ლა მარ­თოს, თან ისე, რომ მას­წავ­ლებ­ლად მუ­შა­ო­ბის არა­ნა­ი­რი გა­მოც­დი­ლე­ბა არ ჰქონ­დეს. ლი­დე­რო­ბა და მე­ნეჯ­მენ­ტი ის ორი სა­კითხია, რო­მე­ლიც სკო­ლა­ში ძა­ლი­ან წარ­მა­ტე­ბუ­ლად უნ­და მი­დი­ო­დეს. მე­ნეჯ­მენ­ტის სა­კითხებ­ში გარ­კ­ვე­უ­ლი დო­ზით მას­წავ­ლებ­ლე­ბიც არი­ან ჩარ­თუ­ლი, გან­სა­კუთ­რე­ბით დიდ სკო­ლა­ში, რად­გან, თა­ვის­თა­ვად, ერ­თი ადა­მი­ა­ნი დიდ სკო­ლას ვერ მარ­თავს.
— რა არის ლი­დე­რო­ბის ის თა­ნა­მედ­რო­ვე მიმ­დი­ნა­რე­ო­ბე­ბი, რო­მელ­ზეც სკო­ლა აქ­ცენ­ტებს უნ­და აკე­თებ­დეს?
— სკო­ლას მარ­ტო დი­რექ­ტო­რი არ მარ­თავს, სას­წავ­ლო პრო­ცეს­ში მთე­ლი კო­ლექ­ტი­ვია ჩარ­თუ­ლი, ერ­თად ხდე­ბა პრობ­ლე­მე­ბის გან­ხილ­ვა, შემ­დეგ და­გეგ­მ­ვა და და­ვა­ლე­ბე­ბის გა­და­ნა­წი­ლე­ბა. ყვე­ლას თა­ვი­სი წი­ლი პა­სუ­ხის­მ­გებ­ლო­ბა ეკის­რე­ბა, ერ­თი ადა­მი­ა­ნის­კენ თი­თის გაშ­ვე­რა არ ხდე­ბა. ლი­დე­რო­ბაც სწო­რედ ამას გუ­ლის­ხ­მობს, დი­რექ­ტორ­მა, ანუ ლი­დერ­მა უნ­და შეძ­ლოს მთე­ლი კო­ლექ­ტი­ვის „წა­მოყ­ვა­ნა“ და შემ­დეგ და­ვა­ლე­ბე­ბის გა­და­ნა­წი­ლე­ბა. მით უმე­ტეს, რო­ცა ისეთ სა­უ­კუ­ნე­ში ვცხოვ­რობთ, სა­დაც ყვე­ლა­ფე­რი ყო­ველ­დღი­უ­რად ვი­თარ­დე­ბა და სა­დაც სა­ზო­გა­დო­ე­ბის მოთხოვ­ნე­ბიც შე­სა­ბა­მი­სად იზ­რ­დე­ბა. ეს პრო­ცე­სე­ბი ვი­თარ­დე­ბა რო­გორც გერ­მა­ნი­ა­ში, ისე სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში, ამი­ტო­მაც, აბ­სო­ლუ­ტუ­რად წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია, მხო­ლოდ ერ­თ­მა ადა­მი­ან­მა შეძ­ლოს ამ­დე­ნი მოთხოვ­ნის დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, დგე­ბა აუცი­ლებ­ლო­ბა, რომ ფუნ­ქ­ცი­ე­ბი და პა­სუ­ხის­მ­გებ­ლო­ბე­ბი სწო­რად იყოს გა­და­ნა­წი­ლე­ბუ­ლი და კარ­გად და­გეგ­მი­ლი. თა­ვის­თა­ვად ცხა­დია, რომ დი­რექ­ტო­რი კარ­გად უნ­და იც­ნობ­დეს გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მას და სკო­ლას, ეს აუცი­ლე­ბელ პი­რო­ბად რჩე­ბა. ამი­ტომ ძა­ლი­ან მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია მარ­თ­ვის ის თა­ნა­მედ­რო­ვე სტი­ლი, რო­მე­ლიც ამ მოთხოვ­ნებ­სა და სა­ზო­გა­დო­ე­ბის დაკ­ვე­თას უპა­სუ­ხებს.
ეს ყვე­ლა­ფე­რი, რა თქმა უნ­და, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­შიც შე­იმ­ჩ­ნე­ვა. თუ გა­დავ­ხე­დავთ თქვე­ნი გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მას, 90-იანი წლე­ბი­დან დღემ­დე, რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, პროგ­რეს­საც შე­ვამ­ჩ­ნევთ — რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, სის­ტე­მა ვი­თარ­დე­ბა და სა­ზო­გა­დო­ე­ბის მოთხოვ­ნე­ბიც იზ­რ­დე­ბა სკო­ლი­სად­მი.
— რო­გორ შე­ა­ფა­სებთ გაკ­ვეთილს, რო­მელ­საც და­ეს­წა­რით?
— მე ვნა­ხე სხვა­დას­ხ­ვა ტი­პის გაკ­ვე­თი­ლე­ბი — მოს­წავ­ლე­ზე ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი და მას­წავ­ლე­ბელ­ზე ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი. თუმ­ცა, არ მინ­და იმის თქმა, რომ ყვე­ლა გაკ­ვე­თი­ლი, რო­მე­ლიც მას­წავ­ლე­ბელ­ზეა ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი, ცუ­დია, უბ­რა­ლოდ, აუცი­ლებ­ლად უნ­და იყოს მე­თო­დე­ბის მრა­ვალ­ფე­როვ­ნე­ბა. ზო­გი­ერთ გაკ­ვე­თილ­ზე გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლია ჯგუ­ფუ­რი მუ­შა­ო­ბის მე­თო­დი, მაგ­რამ უფ­რო მე­ტად სჭირ­დე­ბა დახ­ვე­წა. ამას­თა­ნა­ვე, ვნა­ხე გერ­მა­ნუ­ლის გაკ­ვე­თი­ლი, სა­დაც მას­წავ­ლე­ბე­ლი თა­ნა­მედ­რო­ვე მე­თო­დე­ბით მუ­შა­ობ­და და შე­მიძ­ლია ვთქვა, რომ ჩვენ­თა­ნაც მსგავ­სი მე­თო­დე­ბით ვმუ­შა­ობთ.
— რა­ტომ და­თან­ხ­მ­დით ქალ­ბა­ტონ სო­ფოს, გა­გე­კე­თე­ბი­ნათ გაც­ვ­ლი­თი პრო­ექ­ტი 43-ე სკო­ლას­თან და ახორ­ცი­ე­ლებთ თუ არა მსგავს პრო­ექ­ტებს სხვა ქვეყ­ნებ­შიც?
— ვიდ­რე სო­ფოს გა­ვიც­ნობ­დი, მა­ნამ­დე ამე­რი­კის ერთ-ერთ სკო­ლას­თან მქონ­და გაც­ვ­ლი­თი პრო­ექ­ტი და მინ­დო­და, მსგავ­სი პრო­ექ­ტი სხვა ქვე­ყა­ნა­შიც გა­მე­კე­თე­ბი­ნა. სო­ფოს გაც­ნო­ბის შემ­დეგ გა­დავ­წყ­ვი­ტე, რომ ეს ქვე­ყა­ნა სა­ქარ­თ­ვე­ლო იქ­ნე­ბო­და. აქ სა­უ­ბა­რი არ არის იმა­ზე, რას შე­მოგ­ვ­თა­ვა­ზებს გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მა, გა­ნათ­ლე­ბის გარ­და სა­ინ­ტე­რე­სოა უცხო ქვეყ­ნის კულ­ტუ­რის და ადა­მი­ა­ნე­ბის გაც­ნო­ბა. გარ­და ამი­სა, სა­ქარ­თ­ვე­ლოს­თან მსგავ­სი პრო­ექ­ტის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა შე­და­რე­ბით ხელ­საყ­რე­ლი თან­ხე­ბი­თაა შე­საძ­ლე­ბე­ლი, ეს მნიშ­ვ­ნე­ო­ლო­ვა­ნია თუნ­დაც იმ თვალ­საზ­რი­სით, რომ სა­შუ­ა­ლო და და­ბა­ლი ფე­ნის ოჯა­ხის შვი­ლებ­მაც შეძ­ლონ პრო­ექ­ტ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა. რო­ცა გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი კულ­ტუ­რის ადა­მი­ა­ნებ­თან გვაქვს ურ­თი­ერ­თო­ბა, შე­და­რე­ბით და­ცუ­ლე­ბი ვართ ისეთ ნა­ცი­ო­ნა­ლის­ტუ­რი გა­მოვ­ლი­ნე­ბე­ბის­გან, რაც დღე­ვან­დელ სამ­ყა­რო­ში აღ­მო­ცენ­და. ამი­ტომ ასე­თი კონ­ტაქ­ტე­ბი ძა­ლი­ან მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია.
რო­ცა სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში პირ­ვე­ლად ჩა­მო­ვე­დი, მო­ხიბ­ლუ­ლი დავ­რ­ჩი ადა­მი­ა­ნე­ბის სით­ბო­თი და ქვეყ­ნის სი­ლა­მა­ზით. თბი­ლი­სის გარ­და, ვი­ყა­ვი ლა­გო­დეხ­ში. ძა­ლი­ან მინ­და, ჩემს მოს­წავ­ლე­ებ­საც გა­ვაც­ნო თქვე­ნი ქვე­ყა­ნა. ასე­თი პრო­ექ­ტე­ბი სწო­რედ ამ მი­ზანს ისა­ხა­ვას და არამ­ხო­ლოდ სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო სის­ტე­მის გაც­ნო­ბას. ჩვე­ნი და­ინ­ტე­რე­სე­ბა ისიც არის, რომ სკო­ლა­ში გერ­მა­ნუ­ლი ენა ის­წავ­ლე­ბა და გვინ­და, უფ­რო გა­ვაღ­რ­მა­ვოთ ენის ცოდ­ნა და მოს­წავ­ლე­ებს უფ­რო მე­ტად გა­ვუხ­ს­ნათ გზა, რომ გერ­მა­ნი­ა­ში მი­ი­ღონ გა­ნათ­ლე­ბა ან, თუნ­დაც, უბ­რა­ლოდ ნა­ხონ ჩვე­ნი ქვე­ყა­ნა და მი­სი გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მა, იყ­ვ­ნენ უფ­რო მე­ტად ტო­ლე­რან­ტულე­ბი, გა­ეც­ნონ სხვა ქვეყ­ნის კულ­ტუ­რას, რაც მათ თვალ­სა­წი­ერს კი­დევ უფ­რო გა­ამ­დიდ­რებს. 
— რო­გორ წა­რუდ­გი­ნეთ თქვე­ნი სკო­ლის მოს­წავ­ლე­ებს და მას­წავ­ლებ­ლებს ჩვე­ნი ქვე­ყა­ნა და 43-ე სკო­ლა, რა­ტომ უნ­და გა­უჩ­ნ­დეთ ამ პრო­ექ­ტ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის სურ­ვი­ლი?
— თა­ვის­თა­ვად, სა­ქარ­თ­ვე­ლო მათ იმ უპი­რა­ტე­სო­ბე­ბით გა­ვა­ცა­ნი, რაც ამ ქვე­ყა­ნას აქვს. ამა­ზე უკ­ვე ვი­სა­უბ­რე, მაგ­რამ ერთს კი­დევ და­ვა­მა­ტებ, სა­ქარ­თ­ვე­ლო ქრის­ტი­ა­ნუ­ლი ქვე­ყა­ნაა. ამ პრო­ექ­ტის პირ­ვე­ლი უპი­რა­ტე­სო­ბა ჩვე­ნი მოს­წავ­ლე­ე­ბის­თ­ვის მა­ინც ის არის, რომ ისი­ნი ევ­რო­პის ქვეყ­ნებ­ში ოდეს­ღაც მა­ინც მოხ­ვ­დე­ბი­ან, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ჩა­მოს­ვ­ლის შან­სი კი შე­იძ­ლე­ბა ნაკ­ლე­ბად ჰქონ­დეთ. მეც სწო­რედ ამას ვე­უბ­ნე­ბი: ამ პრო­ექ­ტით თქვენ გეძ­ლე­ვათ შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, წახ­ვი­დეთ მარ­თ­ლა გან­ს­ხა­ვა­ვე­ბულ ქვე­ყა­ნა­ში. თუ გინ­დათ, ნა­ხოთ სხვა კულ­ტუ­რი­სა და სამ­ყა­როს ქვე­ყა­ნა, ეს შე­საძ­ლებ­ლო­ბა თქვენ ხელ­თაა. სა­ქარ­თ­ვე­ლოს შე­სა­ხებ სულ ორი წიგ­ნი ვნა­ხე, მა­ლი­ორ­კას შე­სა­ხებ კი უამ­რა­ვი გა­მო­ცე­მაა. დარ­წ­მუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, იმ წიგნს არა­ვინ წა­ი­კითხავს, უშუ­ა­ლო კონ­ტაქ­ტით კი, თქვე­ნი ქვეყ­ნის და მი­სი კულ­ტუ­რის გაც­ნო­ბა სა­უ­კე­თე­სო იქ­ნე­ბა. მე მათ ვე­უბ­ნე­ბი: თქვენ ნა­ხავთ პა­ტა­რა, მაგ­რამ ძა­ლი­ან თბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი­თა და მა­ღა­ლი კულ­ტუ­რით გა­რე­მო­ცულ ქვე­ყა­ნას.
ესაუბრა ლა­ლი ჯე­ლა­ძე

25-28(942)N