2018-06-21 საქართველოში ბავშვები მოსახლეობის ყველაზე ღარიბი ჯგუფია
ლალი ჯელაძე
გაეროს ბავშვთა ფონდის მიერ ჩატარებული „მოსახლეობის კეთილდღეობის კვლევის“ მიხედვით, ბოლო ორ წელიწადში, საქართველოში სიღარიბის მაჩვენებლები გაიზარდა, ბავშვები კი კვლავაც მოსახლეობის ყველაზე ღარიბ ჯგუფს წარმოადგენენ.
იუნისეფის ინიციატივით, ყოველ ორ წელიწადში ერთხელ, ჩატარებული კვლევა საქართველოში ბავშვებისა და მათი ოჯახების კეთილდღეობის მონიტორინგისთვის საჭირო ინფორმაციის შეგროვებას ისახავს მიზნად. კვლევა შეისწავლის ოჯახების მდგომარეობას საქართველოს ხელისუფლების მიერ კონტროლირებად ტერიტორიებზე.
2017 წლის კვლევამ, რომელიც 2009 წელს დაწყებული კვლევების მეხუთე ეტაპს წარმოადგენს. შეისწავლა სამომხმარებლო სიღარიბის, სუბიექტური სიღარიბისა და სოციალური გარიყულობის მაჩვენებლები. კვლევის მეხუთე ეტაპზე შესაბამისი კითხვარები 4697-მა შინამეურნეობამ (ოჯახმა) შეავსო და მიღებული შედეგები რეპრეზენტატიულია ქვეყნის მასშტაბით. კვლევას სამი მიზანი აქვს, ესენია: 1. საქართველოში არსებული სოციალურ-ეკონომიკური ტენდენციების მიმოხილვა; 2. კეთილდღეობის ძირითადი ინდიკატორების დინამიკის შეფასება და მათი შედარება გასული ეტაპების შედეგებთან; 3. საქართველოში განხორციელებული „მიზნობრივი სოციალური დახმარების რეფორმის“ შედეგების იდენტიფიკაცია და პოლიტიკური გადაწყვეტილებების მიმღები პირებისთვის, სოციალური დახმარების ახალი მეთოდოლოგიისა და სქემის დანერგვის შემდეგ შექმნილი ვითარების შესახებ, დეტალური ინფორმაციის მიწოდება.
კვლევის მიხედვით, 2017 წელს, სიღარიბის მაჩვენებელი, 2015 წელთან შედარებით, უფრო გაიზარდა და ეროვნულ დონეზე შინამეურნეობების მთლიანი რაოდენობის 4,3%, მოსახლეობის 5%, ბავშვების 6,8% და პენსიონერების 3,7% უკიდურესი სიღარიბის ზღვარს ქვემოთ ცხოვრობს. მიუხედავად იმისა, რომ სოციალური დახმარებები უფრო მიზნობრივი გახდა და სისტემა უკეთ ხედავს ბავშვიან ღარიბ ოჯახებს, ბავშვთა სიღარიბის მაჩვენებლები მაინც გაზრდილია, ასევე გაიზარდა სიღარიბის დონე მოსახლეობის ყველა ჯგუფისთვის; თუმცა, კვლევაში ვკითხულობთ, რომ მოსახლეობისთვის უფრო ხელმისაწვდომი გახდა ჯანდაცვის მომსახურებები; ასევე, შემცირდა სხვაობა სოფელსა და ქალაქს, მდიდარ და ღარიბ მოსახლეობას შორის, სკოლამდელ დაწესებულებებში ჩართულობის თვალსაზრისით, მაგრამ საბავშვო ბაღების არარსებობის გამო, დაახლოებით, 14 000 ბავშვი კვლავ ვერ დადის სკოლამდელ სააღმზრდელო დაწესებულებაში — ეს არის შედეგები, რომელიც იუნისეფმა საზოგადოების წინაშე წარმოადგინა.
ბავშვის კეთილდღეობის უფრო კონკრეტული მონაცემები კიდევ უფრო არასახარბიელოდ გამოიყურება. შინამეურნეობების 33.4%-ს ჰყავს, მინიმუმ, ერთი 16 წლამდე ასაკის ბავშვი. ბავშვებიანი ოჯახების 50% სოფლად ცხოვრობს. ბავშვების მატერიალური საცხოვრებელი პირობები, ხანგრძლივი მოხმარების საქონლის არსებობის თვალსაზრისით, გაუმჯობესდა, იმ ბავშვთა წილი კი, რომლებიც ცუდ პირობებიან საცხოვრებლებში ცხოვრობდნენ, საგრძნობლად შემცირდა. ასევე, შემცირდა ბავშვებში სუბიექტური სიღარიბისა და სოციალური გარიყულობის დონე. თუმცა, 2017 წლის მონეტარული მაჩვენებლების საფუძველზე განსაზღვრული სიღარიბის დონე გაიზარდა.
გარდა ამისა, საქართველოში სოფლად მცხოვრები ბავშვების 4.1% ცხოვრობს შინამეურნეობებში, სადაც ხელი არ მიუწვდებათ სასმელი წყლის გაუმჯობესებულ წყაროზე. არასათანადო სანიტარიული მოწყობილობების მქონე შინამეურნეობაში ქალაქად ბავშვების 9.3% ცხოვრობს, სოფლად კი — 32.9%. ოჯახები, რომლებსაც ბავშვები არ ჰყავთ, თვეში, საშუალოდ, სოციალური დახმარების სახით, ერთ ზრდასრულ პირზე 122.8 ლარს იღებენ, მაშინ, როცა ბავშვებიანი შინამეურნეობების შემთხვევაში ეს მაჩვენებელი 50.5 ლარია. ბავშვებიანი ოჯახების საშუალო ხარჯი კი, იმ ოჯახებთან შედარებით, რომელთაც ბავშვები არ ჰყავთ, 53%-ით მაღალია.
კვლევის აქცენტები, თუ რა გავლენას ახდენს სიღარიბე განათლებაზე დამაფიქრებელია. საკმაოდ არასახარბიელო მდგომარეობა გამოიკვეთა სკოლამდელი დაწესებულებების ხელმისაწვდომობასთან დაკავშირებითაც. მაგალითად, საბავშვო ბაღების არარსებობის გამო, დაახლოებით, 14 000 ბავშვი სკოლამდელი აღზრდის დაწესებულებებში ვერ დადის. 2017 წლის მოსახლეობის კეთილდღეობის კვლევის მიხედვით, 3-დან 5 წლამდე ასაკის ბავშვების 63.7% დადიოდა საბავშვო ბაღში. მათი აბსოლუტური უმრავლესობა სახელმწიფო ბაღებში დადიოდა. ზოგადად, ქალაქში, საბავშვო ბაღებში 3-5 წლის ბავშვების უფრო დიდი პროცენტული წილი დადიოდა, ვიდრე სოფლად (78% და 51%). განსხვავებული სურათია ოჯახების უმდიდრეს მეხუთედსა და უღარიბესი შინამეურნეობების მეხუთედს შორისაც — მდიდარი ოჯახების 3-5 წლის ბავშვების თითქმის 64% დადიოდა საბავშვო ბაღში, მაშინ, როცა ამ მაჩვენებელმა ღარიბი ოჯახების ბავშვების 57.7% შეადგინა.
3-5 წლის ბავშვების მთლიანი რაოდენობის 8.9% სკოლამდელი აღზრდის დაწესებულებაში იმიტომ არ დადიოდა, რომ მათ რაიონებში საბავშვო ბაღები არ იყო.
სკოლამდელ განათლებას სერიოზულ პრობლემას უქმნის ინფრასტრუქტურის არარსებობა და ეს ფაქტორი უფრო მეტად დამახასიათებელია სოფლისთვის (16.8%). ასევე პრობლემას წარმოადგენს არსებულ საბავშვო ბაღებში ადგილების სიმცირე და ბავშვების მთლიანი რაოდენობის, თითქმის, 5.1% სწორედ ამის გამო ვერ იღებს სკოლამდელი აღზრდის დაწესებულებაში განათლებას.
რაც შეეხება სავალდებულო განათლების საფეხურზე სკოლაში დასწრების მაჩვენებელს — 97%-ია; ამის მიუხედავად, 15-დან 18 წლამდე ასაკის მოზარდებიდან, ყოველი მეხუთე ღარიბი ბავშვი აღარ იღებს განათლებას. ოფიციალურ კვლევაში ნათქვამია ისიც, რომ საგანმანათლებლო დაწესებულებებში მნიშვნელოვნად განსხვავებულია უღარიბესი და უმდიდრესი ოჯახების ბავშვთა დასწრების მაჩვენებლები — ღარიბი ოჯახების ბავშვები უფრო იშვიათად იღებენ სკოლამდელ ან დაწყებით განათლებას. 15-18 წლის უღარიბეს ბავშვებში სკოლის დასწრების მაჩვენებელი თითქმის 81%-ია, ხოლო უმდიდრეს ჯგუფის ბავშვებში — 98%. სამწუხაროდ, განსხვავება კიდევ უფრო აშკარა ხდება 18 წლის ასაკის ზევით, როდესაც ღარიბი ოჯახების ბავშვები საგანმანათლებლო დაწესებულებებს ტოვებენ. სხვადასხვა ტიპის უმაღლეს სასწავლებლებში სწავლას აგრძელებს უღარიბესი კვინტილის 20 წლის ბავშვების თითქმის 5% და უმდიდრესი კვინტილის 77%.
კვლევის შედაგად გამოკვეთილი პრობლემებიდან მნიშვნელოვანია საბავშვო წიგნებზე ხელმისაწვდომობა. ყველაზე ღარიბი ოჯახების ყოველი 10 ბავშვიდან 6-ს არ აქვს, ან საკმარისად არ აქვს, ან საერთოდ არ მიუწვდება ხელი საბავშვო წიგნებზე. საქართველოში 36-59 თვის ბავშვების მხოლოდ 59%-ს აქვს სამი ან მეტი საბავშვო წიგნი. უღარიბესი ბავშვების შემთხვევაში, ეს მაჩვენებელი მხოლოდ 36%-ია, ხოლო უმდიდრესი კვინტილის ბავშვების შემთხვევაში — 88%. ამასთან ერთად, ქალაქში მცხოვრებ ბავშვებს უფრო მეტად მიუწვდებათ ხელი საბავშვო წიგნებზე (66.3%), ვიდრე სოფლად მცხოვრებ ბავშვებს (52.6%). ამავდროულად, ბავშვის ადრეულ ასაკში განვითარების (ჶCდ) ინდექსის მიხედვით, 3-დან 5 წლამდე ბავშვების 92.8% სწორად ვითარდება.
ქვეყანაში ზოგადად გაუმჯობესებული მონაცემების მიუხედავად, იუნისეფის წარმომადგენლები, ბავშვთა სოციალური მდგომარეობის გაუმჯობესების კუთხით, ახალ გამოწვევებზე სუბრობენ, რადგან ქვეყანაში ჯერ კიდევ ყოველი მე-5 ოჯახი სიღარიბის ზღვარს მიღმა ცხოვრობს, ყოველი მე-6 ბავშვი კი საარსებო მინიმუმზე ნაკლებს მოიხმარს. გაეროს ბავშვთა ფონდის წარმომადგენელი საქართველოში ლაილა გადი ამბობს, რომ: „მნიშვნელოვანია ქვეყანაში სიღარიბის მაჩვენებლის შემცირება, მაგრამ ჩვენი კვლევის მიხედვით, ბავშვები კვლავ დაუცველ ჯუფებად რჩებიან. ბავშვებს, რომლებიც ცხოვრობენ სიღარიბეში, განათლებაზე ნაკლებად მიუწვდებათ ხელი. ამიტომ მათ მეტი ყურადღება უნდა მიექცეს. ძალიან მნიშვნელოვანია მიზნობრივი სოციალური დახმარების პროგრამების არსებობა და მეტი ინვესტიცია ოჯახების გაძლიერებისთვის.“
ბავშვთა მიმართ სახელმწიფოს მხრიდან მიდგომების შეცვლაზე საუბრობენ არასამთავრობო ორგანიზაციების წარმომადგენლებიც. ანდრო დადიანი, ორგანიზაცია „პარტნიორობა ბავშვებისთვის“ წარმომადგენელი ამბობს, რომ აუცილებელია სახელმწიფომ გააუმჯობესოს პოლიტიკა და გაზარდოს სოციალური ტრანსფერები, აამაღლოს განათლების ხარისხი და უზრუნველყოს სოციალური პროგრამების მაქსიმალური მიზნობრიობა.
უფლებადამცველი ანა არგანაშვილი მიიჩნევს: „მიუხედავად იმისა, რომ ქვეყანაში ზოგადად დადებითი ტენდენციაა, ბავშვები ჯერ ისევ ყველაზე უფრო გარიყული ჯგუფია და, სამწუხაროდ, მათ ნაკლებად ეხებათ ის პოზიტივი, რაც მოსახლეობის სხვა ჯგუფებისთვისაა, არადა, ცალსახაა, რომ ეს პირიქით უნდა იყოს.“
ბავშვთა სიღარიბის შემცირებაზე ყველაზე დიდი გავლენა სწორედ მიზნობრივ სოციალურ დახმარებასა და ბავშვის დანამატს აქვს, რომელთა გარეშე ბავშვთა უკიდურესი სიღარიბე 13,1 პროცენტამდე გაიზრდებოდა. ჯანდაცვის მინისტრის მოადგილე ზაზა სოფრომაძე აცხადებს, რომ სოციალური ფონის კიდევ უფრო გასაუმჯობესებლად სახელმწიფო სხვადასხვა პროგრამების განხორციელებას მომდევნო წლებშიც გეგმავს, რაც, ბუნებრივია, მოსახლეობის სოციალურ ფონზე აუცილებლად აისახება.
***
„მოსახლეობის კეთილდღეობის კვლევა“ საქართველოში, 2009 წლიდან, ყოველ ორ წელიწადში ერთხელ ტარდება და ეს არის გამოკითხვა, რომელშიც 2017 წელს 5 000-მდე ოჯახმა მიიღო მონაწილეობა. კვლევა იძლევა მნიშვნელოვან მონაცემებს, რომელზე დაყრდნობითაც შესაძლებელია ინფორმირებული სისტემური ცვლილებების განხორციელება. როგორც გაეროს ბავშვთა ფონდში აცხადებენ, 2013 წლის კვლევის გამოქვეყნებას, სახელმწიფო დონეზე, მიზნობრივი სოციალური და დახმარების პროგრამის სტრუქტურული რეფორმა მოჰყვა. შედეგად კი, დღეს, ქვეყანაში სწორედ 2013 წლის კვლევის შედეგად შემოთავაზებული ერთ-ერთი მოდელი მოქმედებს. თუ რა ცვლილებებს განახორციელებს სახელმწიფო მოსახლეობაში სიღარიბის დასაძლევად, განსაკუთრებით კი ბავშვთა სიღარიბის მიმართულებით, როგორც ჩანს, საზოგადოება, ორი წლის შემდეგ, ისევ იუნისეფის კვლევებით შეიტყობს.
მოსახლეობის კეთილდღეობის
კვლევის ძირითადი მიგნებები
e ზოგადი სიღარიბის მაჩვენებლები ქვეყანაში გაიზარდა, ძირითადად, შენელებული ეკონომიკური ზრდის, უმუშევრობისა და სამომხმარებლო ფასების ზრდის გამო.
e შემოსავლის რეალური ზრდის გამო, ხალხი ნაკლებად მიიჩნევს თავს ღარიბად.
e მოსახლეობის მიერ ჯანდაცვაზე გაწეული დანახარჯები გაიზარდა. მედიკამენტების შეძენა კვლავ რჩება ჯანდაცვაზე გაწეული ხარჯების მთავარ კომპონენტად.
e ეკონომიკურ სირთულეებთან თავის გართმევის მიზნით, უფრო მეტი ოჯახი მიმართავს სესხს. ფინანსური ინსტრუმენტების გამოყენება (ბანკები და ლომბარდები) გაიზარდა ღარიბ ოჯახებში.
e საბავშვო ბაღში დასწრებასთან დაკავშირებით შემცირდა სხვაობა ღარიბ/მდიდარ და ქალაქად/სოფლად მცხოვრებ ბავშვებს შორის.
e ღარიბ ოჯახებში მცხოვრებ 3-5 წლის ასაკის 10 ბავშვიდან 6-ს საბავშვო წიგნები ან საერთოდ არ აქვს, ან აქვს არასაკმარისი რაოდენობით.
e ღარიბი მოსახლეობის 15-18 წლის ასაკის ყოველი მეხუთე ბავშვი აღარ არის ჩართული საგანმანათლებლო სისტემაში.
|